HAYAT İMAN CİHAD VE ŞEHADET - TEVHİDİ ŞİİRLER

ŞEHİD ABDULLAH AZZAM'IN VASİYETİ
Yüce Allah'ın Rahmetine muhtaç Allah'ın kulu Abdullah Yusuf Azzam'ın vasiyetidir.
Kahraman komutan Celaleddin Hakkani'nin evinde ve 1406 Şaban ayının 12. günü (20 Nisan 1986) Pazartesi ikindi vaktinde şu sözleri yazıyorum:
Hamd yalnız Allah'ındır. Ona hamd eder ondan yardım diler, mağfiretini isteriz. Nefislerimizin şerlerinden Allah'a sığınırız. Her kime hidayet verirse onu saptıracak yoktur. Her kimi saptırırsa ona da hidayet verecek yoktur. Şehadet ederim ki, Allah'tan başka hiç bir ilah yoktur. O bir ve tektir. Onun ortağı yoktur. Ve şehadet ederim ki, Muhammed Allah'ın kulu ve Rasulüdür.
Allah'ım senin kolay kıldığından başka kolay yoktur. Ve sen dileyecek olursan zoru da kolaylaştırırsın. Bu günden kolaylık gününe kadar cihadın nihai şer-i hükümlerini ifade eden muhkem ayetleriyle Tevbe suresi bütün kalbimi acılarla doldurmakta, ruhumu kederlerle parçalamaktadır. Çünkü biz Tevbe suresini okuduğumuzda, hepimizin Allah (cc) yolunda savaşa karşı kusurlu olduğumuzu görüyoruz.
Kendisinden önce nazil olmuş, cihad ile ilgili yaklaşık 120 veya 140 ayeti nesheder (kılıç ayeti) Allah yolunda savaş ayetlerini oyuncak edinmek isteyen veya bu muhkem ayetleri te'vil ile veyahut da delaleti kesin, sübutu kesin zahirinden başka, yorumlara çekmeye cesaret gösteren herkese kesin bir cevaptır. Kılıç ayeti ise: "Onlar sizinle topluca nasıl savaşıyorlarsa, siz de onlarla öylece savaşınız ve biliniz ki Allah takva sahipleriyle beraberdir. " Ayetiyle: "Haram aylar çıktıktan sonra, müşrikleri nerede bulursanız öldürünüz. Onları yakalayınız, onları muhasara altına alınız. Her yol başını onlara karşı tutunuz. Şayet tövbe eder, namazı kılar, zekatı verirlerse o zaman onları serbest bırakınız. Şüphesiz ki Allah Gafurdur, Rahimdir." (Tevbe 5)
Allah yolunda savaşa çıkmamak konusunda nefse gerekçeler bulmak, nefsin kendisini uyuşturacak, bir takım gerekçeler bularak Allah yolunda savaşmayıp, evinde oturmaya razı olması bir oyun bir oyuncak edinmektir. Daha doğrusu Allah'ın dini ile oynamak, onu oyuncak edinmek demektir. Bizler Kur'an nassıyla bu gibi kimselerden de yüz çevirmekle emr olunmuş bulunuyoruz. "Dinlerini oyun ve eğlence edinmiş, dünya hayatının kendilerini aldattığı kimseleri bir kenara bırakın"
Cihad için gerekli hazırlıkları yapmaksızın geleceğe dair umutları gerekçe göstermek, zirvelere ulaşmayı ve oralara yükselmeyi, arzulayan küçük nefislerin yapacağı işlerdendir.
Mescid-i Haramda mucavirlik yapmak ve onu imar etmek dahi Allah yolunda cihad etmekle kıyas edilemez. "Sizler hacılara su vermeyi, Mescid-i Haram'ı imar etmeyi Allah'a ve Ahiret gününe iman edip, Allah yolunda cihad eden kimselerin işiyle bir mi saydınız? Allah katında bunlar eşit değildir. Allah zalimler topluluğunu hakka iletmez. İman eden hicret eden, mallarıyla canlarıyla, Allah yolunda cihad edenlerin dereceleri Allah katında en üstündür. İşte kurtarıcı onlardır. Rableri onlara kendi tarafından bir rıza, bir rahmet bir müjde verir. Onlara, içinde ebedi nimetler de bulunan cennetleri de müjdeler. Orada ebedi kalırlar. Allah'ın katında büyük bir ecir vardır." (Tevbe 19-22) ayetleri Müslim'in sahihinde belirtildiğine göre Ashab-ı Kiram'ın imandan sonra hangi amelin daha faziletli olduğu konusunda ihtilaf etmesi üzerine nazil olmuştur. Onlardan birisi Mescid-i Haram'ın imar edilmesi diğeri hacılara su verilmesi, üçüncüsü de Allah yolunda cihad edilmesidir, demesi üzerine inmiştir.
Bu ayet-i kerimeler, Allah yolunda cihadın Mescid-i Haram'ın imar edilmesinden, daha büyük bir iş olduğu meselesinde açık birer nastır. Özellikle nüzul sebebi bu mesele hakkında Ashab-ı Kiram'ın ihtilaf etmelerine sebep olmuştur. Nüzul sebebinin şekline misal tahsis edilmesi veya te'vil edilmesi de caiz değildir. Çünkü bu ayetlerin manaları nas olarak kesindir. Hudey bin İyaz'a şu beyitleri yazıp gönderen Abdullah bin el Mubarek'e Allah rahmet eylesin:
"Ey Haremeyn'de ibadet eden kişi. Bizleri görsen keşke,
O zaman ibadetle oynadığını kendin görürsün.
Akıttığı yaşlarla, ey yanaklarını süsleyen kişi,
Bizim boyunlarımızı kanlarımız süslüyor."
Fakih ve muhaddis Abdullah İbni Mübarek'in söylediklerini gördünüz. Müslümanların kutsal ve saygı gösterilmesi gereken değerlerinin ayaklar altına alındığı, namusların payimal edildiği, Allah'ın dininin kökünden yer yüzünden silinmek istendiği bir zamanda böyle bir ibadeti o , Allah'ın dini oyuncak edinmek olarak görmektedir.
Evet, yeryüzünde Müslümanlar boğazlanırken buna ses çıkarmayıp, sadece "la havle" ve " innalillah" deyip uzaktan uzağa bizi bu gibi kimselerin problemlerine yaklaştırmaya bir adım dahi itmeden, bunları yapmamız, gerçekten Allah'ın diniyle oynamaktır. Bizi aldatan nefsimizin uzayıp giden duyguların bizleri gıdıklamasından başka bir şey değildir.
Müslüman kadınlar saldırgan düşmanın elinde olunca, Ben "Müslüman topraklarını savunmak Farz-ı Ayınlardan da önemlidir" adlı eserimde yazdığım gibi, Benden daha önce, Şeyhu'l İslam İbni Teymiyenin kaydettiği, şu görüşü paylaşıyorum. Din, ve dünyayı ifsad eden saldırgan düşmanı ber taraf etmek kadar, imandan sonra kuvvetli hiç bir farz yoktur.
Yani ben Allahu Alem bu gün için, Allah yolunda savaşmayı terk eden kimse ile, namazı orucu ve zekatı terk eden kimse arasında hiç bir fark görmüyorum. Şu anda bütün yeryüzü halkının hep birlikte, önce Alemlerin Rabbi huzurunda sonra da tarihinin önünde, büyük sorumlulukla karşı karşıya oldukları görüşündeyim. İster davet, ister teklif, ister eğitim ve ister başka bir şey olsun, hiç bir şeyin cihadı terk etmenin sorumluluğundan kurtaramayacağı görüşündeyim. Ben bugün yer yüzünde her müslümanın boynunda, Allah yolunda savaşmak, yani cihadı terk etmemek sorumluluğunu taşıdığı kanaatindeyim.
Bu konuda kendisini mazur gösterecek her hangi bir illeti olmaksızın elinde tüfek bulunmadan Allahu Teala'ya kavuşan her kesin Allah'la günahkar olarak karşılaşacağını görüyorum. Çünkü o savaşı terk etmiş bulunmaktadır. Şu anda savaşmak ise, Farz-ı Ayındır. Yeryüzünde bulunan bütün müslümanlara Farzı Ayındır. Allah'ın mazur gördüğü kimseler müstesna. Farzı terk etmek ise günahtır. Çünkü farz işleyenin sevap aldığı, terk edenin ise hesaba çekildiği işlerdir.
Ben şu kanaatteyim. Cihadı terk etmeleri sebebiyle Allah huzurunda bağışlanabilecekler Allahu Alem şunlardır: Kör, topal, hasta, erkek, kadın ve çocuklar arasında mustazaf olup, cihad için bir çare ve bir yol bulamayan, yani savaşın fiilen cereyan ettiği yere gidemeyen, ve buraya giden yollan bilemeyen kimselerdir.
Savaş ister Filistin'de, ister Afganistan'da, isterse de kâfirlerin çiğnediği ve pislikleriyle kirlettiği her hangi bir bölgede olsun, savaşmayı terk ettikleri için tüm Müslümanlar günahkârdır.
Ben bu gün Allah yolunda savaşmak ve savaşa çıkmak için, hiç bir kimsenin izin yetkisi olmadığı görüşündeyim. Baba'nın çocuğuna izin vermesi, kocanın hanımına izin vermesi, borçlunun alacaklısına izin vermesi, hocanın öğrencisine izin vermesi, amirin memuruna izin vermesi gerekmez.
Bütün tarih dönemlerinde ümmetin bütün âlimlerinin icmaı budur. Böyle bir durumda, "Çocuk babasının izni olmadan, hanım kocasının izni olmadan savaşa çıkar" Bu konu ile ilgili olarak kim mugalâta yapmaya çalışırsa haksızlık etmiş, zulmetmiş, Allah'tan kendisine gelmiş bir hidayet olmaksızın hevasına tabi olmuş demektir.
Üstü kapalı hiç bir tarafı olmayan sulandırılmasına imkân olmayan ve hiç bir kimsenin, bunu oyuncak edinmesine veya te'vil etmesine imkan bulunmayan gayet açık ve net bir meseledir ve ceza beklemektedir.
Artık ey Müslümanlar sizin hayatınız cihaddır. Hedefiniz cihaddır. Var oluşunuz akıbetiniz cihad ile alakalıdır. Ey davetçiler, sizler silahlarınızı omuzlamadıkça, Tağutların mülkünü, kâfir ve zalimlerin mülkünü darmadağın etmedikçe, sizin hiç bir değeriniz yoktur. Cihadsız, savaşsız, kansız, sakatsız, Allah'ın dininin muzaffer olacağını zanneden kimseler bu dinin tabiatını idrak etmeyen kimselerdir. Onlar vehme kapılmışlardır. Davetçilerin heybeti, davetin şevketi ve Müslümanların izzeti savaşsız olamaz.
"Allah düşmanlarınızın kalplerinden, sizin heybetinizi çekip alacak, Allah kalplerinize vehen bırakacaktır. "Vehen nedir Ey Allah'ın Rasulü" diye soran Ashab'a: "Dünya sevgisi ve ölüm tiksintisidir" diye buyurur. Başka bir rivayette ise: "Savaş tiksintisidir" diye cevap vermiştir. "Sen Allah yolunda savaş, (Kimse seninle beraber savaşmazsa) yalnızca sen savaşla mükellefsin. Mü'minleri de savaşa teşvik et, Allah daha güçlü, cezası daha çetin olandır"
Savaş olmadığı takdirde şirk her tarafı kuşatacak ve egemen olacaktır. "Fitne yeryüzünden kalkıncaya, ve din bütünüyle, Allah'ın oluncaya kadar, kâfirlerle savaşın" Fitne ise şirktir. Yeryüzünün felah bulmasının biricik teminatı cihaddır: "Eğer Allah insanların bir kısmını diğer bir kısmıyla bertaraf etmeyecek olsaydı manastırlar, kiliseler, havralar ve içinde Allah'ın adının çokça zikredildiği mescidler harab olur giderdi."
Ey İslam davetçileri: Ölüm tutkunu olunuz ki size hayat bağışlansın. Sakın emeller sizleri aldatmasın, aldatıcılar Allah ile sizleri aldatmasın. Okuduğunuz kitaplar, devam ettiğiniz nafileler, sakın sizi aldatmasın, büyük işlerden yana sizleri rahatlatan, basit işlerle uğraşmaya kalkışmayın. "Siz silahsız olanın kendinizin olmasını istersiniz...." Cihad konusunda hiç kimseye itaat etmeyiniz. Cihada çağırmak konusunda, bir komutanın iznine itibar etmeyiniz. Cihad sizin davetinizin direğidir. Dininizin kalesidir. Şeriatınızın kalkanıdır.
Ey İslam alimleri şu Rabbine dönen nesle komutan olmak için öne geçiniz. Bundan geri dönmeyiniz. Dünyaya meyletmeyiniz. Tağutların sofralarından uzak durunuz. Çünkü bu sofralar kalpleri karartır. Kalpleri öldürür. Sizleri bu hayırlı nesilden uzak tutar. Onların kalpleriyle aranızda engel teşkil eder.
Ey müslümanlar uykunuz çok uzun sürdü. Bağiler azgınlar sizin topraklarınızın her tarafına üşüştüler. Şairin şu beyitleri ne anlamlıdır:
"Zillet içinde uzundur uyuduğumuz
Nerde arslanca haykırışlar
Azgınlar çetesi kartal kesildi.
Bizse, zincire boyun bükmedeyiz, hor, hakir
Yoksa demirin ona vurulması değildir.
Ne zaman bu zincirlere kıyam edeceğiz?
Ne zaman kıyam edeceğiz bu zincirlere?
Müslüman kadınlar sakın rahat ve lüks düşkünü olmayınız. Çünkü rahat ve lüks cihadın düşmanıdır. Çünkü o rahat ve lüks beşerin ruhunu telef eder. Temel ihtiyaçlarınızdan fazla şeylerden uzak durunuz. Zaruri şeylerle yetininiz. Çocuklarınızı ağır şartlara, yiğitliğe, kahramanlığa ve cihada alıştırınız. Bu esaslar üzere eğitiniz. Evleriniz arslan yuvalarını andırsın. Tağutlar tarafından boğazlansın diye, yiyip semiren tavukların kümesi olmasın. Çocuklarımızın kalbine cihad sevgisini, cihad tohumlarım ekiniz. Yiğitlerin meydanlarında at koşturmak, savaş alanlarında at koşturmak arzularını, aşkını yerleştiriniz.
Müslümanların problemlerini yaşayınız. Haftada en az bir gün muhacirlerin mücahidlerin hayatlarına benzeyen bir gününüz olsun. O gün kuru bir ekmek ve buna bir kaç damlayı geçmeyen azıcık çayı katık yapın.
Ey İslam yavruları, bombaların nameleri, topların gürültüleri, uçakların uğultuları, tank sesleri, eğitiminizin nağmeleri olsun. Dünyanın rahat ve huzuru içerisinde yaşayan, lüks hayat süren ve mideleri şişkin kimselerin nağmeleri ve yatakları sizin büyüyüp gelişeceğiniz yerler olmamalıdır.
Ve sen Ey müslüman hanım, sana anlatmak istediklerim çok pek çoktur. Muhammed'in annesi, Allah bana ve müslümanlara yaptığı hizmetlerin karşılığını en güzel şekilde versin. Uzun süre benim sıkıntılarıma dem katar. Hoş, hanım arkadaşlarınla oturup, kalkıp, dünya imkanlarından çokça yararlanmayıp, dünya ehlinden ve dünya gösterişinden uzak durmak kalplere rahat ve huzur verir. Allah'tan dilerim ki, dünya hayatında bizi bir arada bulundurduğu gibi fırdevste de bizi bir araya getirsin.
Size gelince oğullarım, sizler ancak az bir süre benimle olabildiniz. Sizin terbiyenizle ancak çok az bir süre ilgilenebildim. Evet sizinle ilgilenemedim. Ancak, ne yapabilirim ki. müslümanların başına gelen bu musibetler, süt emziren anneye yavrusunu unutturdu. İslam ümmetinin karşı karşıya kaldığı dehşetli haller, küçücük çocukların bile perçemlerini ağartacak durumdadır. Allah'a yemin ederim tavuğun civcivleriyle yaşadığı gibi yaşamanızı tavsiye ediyorum. Büyük kardeşiniz Muhammed'e itaat ediniz. Ona saygı gösteriniz. Birbirinizi seviniz. Büyük anneniz ve büyük babanıza iyi davranınız. Onlara çokça ikram ediniz. İki halanız Faizin ve Muhammed'in annelerine de iyilik yapınız. Çünkü Allah'tan sonra onların benim üzerimde çok hakları vardır. Akrabalarınıza iyi davranınız, ailelerinize iyilik yapınız. Bizimle arkadaşlığı olan kimselere arkadaşlık haklarını yerine getiriniz.
Cihad hiziplerine gelince; Sayyaf, Hikmetyar, Rabbani ve Halis'e önem veriniz. Çünkü bizler onların bu cihad çizgisine devam edeceklerini, sapmaktan koruyacaklarım ümit ediyoruz.
Özellikle, Celaleddin, Ahmet Şah Mes'ud, Mühendis Beşir, Sefiyullah Efzeri, Mevlevi Aslan, Ferit ve Muhammed Alem, Sir Alem, Mağlen, Seyyid Muhammed Hanif, Embukez gibi dahildeki komutanları da unutmayınız.
Allah'ım Seni bütün eksikliklerden tenzih ederim. Sana hamdederim. Senden başka hiç bir ilah olmadığına şahitlik ederim. Senden mağfiret ister ve Sana tevbe ederim.kafesimin içerisinde sizinle yaşamaya tahammül edemedim.
Hizmet ve sıkıntı ateşi, müslümanların kalplerini yakarken ben serinkanlılıkla hayat süremezdim. Müslümanların başına gelen haller her kesin kalbim veya azıcık aklı bulunan herkesi ızdıraptan paramparça ederken uzun süre sizinle kalamadım.
Türlü nimetler içerisinde sizin aranızda önüme bir kab konulup bir başka kabın kaldırılır vaziyette etlerin ve çeşitli tatlıların doldurduğu tabaklara el uzatarak yaşayamadım. Bu insafa sığmazdı. Allah'a yemin ederim, hayatım boyunca elbise, yiyecek veya mesken olsun, her şeyin lüksünden nefret ettim. Elimden geldiğince sizleri zahidlerin makamına yükseltmeye ve refah içerisinde yaşayan kimselerin bataklıklarından daha yukarıya çıkarmaya gayret ettim.
Size selef akidesini, ehlisünnet vel Cemaat akidesini tavsiye ediyorum. Ona sanlınız. Sakın aşırılıklara kaçmayın. Kur'an'ı Kerim'i okuyunuz, ezberleyiniz. Dilinizi muhafaza ediniz. Çok namaz kılınız. Çok oruç tutunuz. Hoş ve güzel şekilde arkadaşlık ediniz. Fakat şunu biliniz ki, hareketin emirinin sizi cihaddan menetmeye veya hatta kahramanlık alanlarından, binicilik meydanlarından sizleri uzaklaştırmaya ve davet etmek noktasında geri koymaya, sizleri süslemeye eğlenmeye teşvik etmeye, sizi cihaddan engellemeye yetkisi yoktur. Allah yolunda cihad etmek için hiç kimseden izin almayınız. Atıcılığı ve biniciliği öğreniniz, devam ediniz. Bununla birlikte atıcılık yapmanız, binicilik yapmanızdan daha sevimlidir.
Yavrularım, annenize itaat etmenizi, kız kardeşlerinize (Um Hasan ve Um Yahya'ya) saygı göstermenizi tavsiye ediyorum. Şer'i ve faydalı ilimlerle uğraşmanızı tavsiye ediyorum. Büyük kardeşiniz Muhammed'e itaat ediniz.Ona saygı gösteriniz birbirinizi seviniz.Büyük anneniz ve büyük babanıza iyi davranınız.Onlara çokça ikram ediniz.İki halanız Faizin ve Muhammed'in annelerine de iyilik yapınız.Çünkü Allah'tan sonra onların benim üzerimde çok hakları vardır.Akrabalarınıza iyi davranınız,ailelerinize iyilik yapınız.Bizimle arkadaşlığı olan kimselere arkadaşlık haklarını yerine getiriniz.
Cihad hiziplerine gelince ; Sayyaf, hikmet yar, rabbani ve halis'e önem veriniz.Çünkü bizler onların bu cihad çizgisine devam edeceklerini,sapmaktan korunacaklarını ümit ediyoruz.
Özellikle Celaleddin, Ahmed şah Mes'ud Mühendis Beşir, sefiyullah Efzeri, Mevlevi Aslan, Ferit ve Muhammed Alem, Sir Alem, Mağlen, Seyyid Muhammed Hanif,Embukez gibi dahildeki komutanlarıda unutmayınız.
Allah'ım seni bütün eksik ve noksan sıfatlardan tenzih ederim. Sana hamdederim.Senden başka hiçbir ilah olmadığına şahitlik ederim.Senden mağfiret ister ve Sana tevbe ederim.

Allah'ım!
Ey alemlerin Rabbi!
Ey sevgiyi sevgiyle yaratan!
Ey seven, sevdiren ve sevindiren!
Ey rahmetin sonsuz kaynağı!
Ey merhametlilerin en merhametlisi!
Ey gönüllerin mutlak hakimi!

Ey zâtını hamd ile azîz olduğum!
Ey zâtını hamdden âciz olduğum!
Ben, layıkıyla övemem Seni!
Sen, övdüğün gibisin kendini!
Seni, layıkıyla ancak Sen tanırsın!
Seni, layıkıyla ancak Sen översin!
Hamd’im Sana mahsustur, senâm Sanadır!
Umudum, korkum ve sevdam Sanadır!
Özümü Sana çevirdim, Sana tutundum!
Elimi Sana açtım, gönlümü Sana sundum!

Beni kovmaz diye kapına geldim!
Affı boldur diye affına geldim!
Tuttum günahımdan yüzüme perde!
Kulluk edemedim lütfuna geldim!

Allah'ım!
Kanadı kırık bir kuş gibiyim.
Uçsam uçamıyor, göçsem göçemiyorum.
Yarım bırakılmış bir düş gibiyim.
Yardan da serden de geçemiyorum.
Menzile erememe korkusu sardı benliğimi
Kolum kanadım kırık, gönlüm bin pare!
Ey kalpleri evirip çeviren, ey gönüller sahibi!
Yaraları saran, dağılanı toplayan Sensin!
Varlığım Senin varlığının şahidi!
Varlığım Senin rahmetinin şahidi!

Allah'ım!
Ey Vedud olan!
Hem seven, hem de sevilmeyi dileyensin.
Ey varlığı sevgi olan, ey sevginin sonsuz kaynağı!
Biz var ettiğini severiz, Sen sevince var edersin.
O sonsuz hazinenden bizim için de bir sevgi var et!
O sonsuz sevgi selinin içine bizi de kat; sev bizi!
Sen seversen sevdirirsin; sevdir bizi!
Sevdiğini cennetinle sevindirirsin; sevindir bizi!

Allah'ım!
Varsın, bütün kainat varlığının aynası.
Birsin, bütün mevcudat birliğinin şahidi.
İnanmışız her ne ki tek, o Yaratan’dır
Biliriz ki her ne ki çift, o yaratılandır.
Her şey Sana muhtaç, hiçbir şeye muhtaç değilsin Sen.
Ehad’sin, Vahid’sin, Samed’sin Sen!

Allah'ım!
Maddedeki her atomun tesbih ettiği Sensin.
Nefes alan her canlının zikrettiği Sensin.
Akıl emanet ettiğin her varlığın aklettiği Sen,
Duyan ve duyuran her duyunun hissettiği Sensin.
Kadr ü kıymet bilenlerin şükrettiği Sen,
Varlığı nimet bilenlerin hamd ettiği Sensin!

Allah'ım!
Yalnız Senden yardım diler yalnız Sana kulluk ederiz.
Seni sığınak, barınak, tutamak bilir Ya Allah deriz.
Şeytandan Sana sığınır e’uzu billah deriz
Her işe Seninle başlar bismillah deriz.
Nimet verdiğinde gönülden şükrederiz.
Versen de alsan da elhamdülillah deriz
Hayran kaldığımızda maşaallah,
Pişman olduğumuzda estağfirullah deriz.
Sevindiğimizde Allahüekber,
Üzüldüğümüzde inna lillah deriz.
Canımız sıkıldığında fe-sübhanallah,
İlendiğimizde katelehumullah deriz.
Zafer kazandığımızda nasrun minallah,
Rızık kazandığımızda er-rizku ala’llah deriz.
Bir işi arzu ettiğimizde inşaallah,
Bir işi başardığımızda biiznillah deriz
Güçlük karşısında la-havle ve la-kuvvete illa billah,
Söz verdiğimizde v'Allah ve billah deriz.

Allah'ım!
Ben kulum, Sen Allah’sın.
Ben isteyenim, Sen verensin.
Ben susayanım, Sen su verensin.
Ben muhtacım, Sen ihtiyaç giderensin.
Ben kendine yetmeyen, Sen her şeye yetensin.
Ben beni bilmeyen, Sen beni benden iyi bilensin.
Ben bende olmayan, Sen şahdamarımdan yakın olansın.
Kul kulca ister, Sen Allah’ça verirsin.
Halim arzuhalimdir, duruşum duam.
Sensizken neyim var, Senliyken ne gam?

Allah'ım!
İmanı olanın imkanı tükenmez.
İmandan ve Kur’an’dan ayırma!
Kur’an’dan mahrum kalana ışık erişmez.
Kitaba uyanlardan kıl, kitabına uyduranlardan kılma!
Kur’an’ı bizden razı, bizi Kur’an’dan razı kıl!
Hesap gününde Kur’an’ı şahit kıl, şekvacı kılma!
Kur’an’ı bize aç, bize Kur’an’ı aç!
Susuz yüreklere vahyi ellerimizle saç!
İnsanlık zaman çölünde bu suya muhtaç Ya Rabbi!

Allah'ım!
Sorunlarımızın elinde imanımızı kar gibi eritme!
İmanımızın elinde sorunlarımızı kar gibi erti.
Bizi dünyalıklarımızın altında at etme.
Dünyalıklarımızı altımızda Burak et!
Sahip olduklarımızın bize sahip olmasına izin verme!
Aklımızı ak, aşkımızı ak, yüzümüzü ak eyle!
İmtihan potasında bizi cevher et, cüruf etme!
Bize götüreceğimiz yükü yüklet!
Götüremeyeceklerimi yükletme!
Kahrından lütfuna sığınırız Allah'ım!
Celalinden cemaline sığınırız Allah'ım!
Senden Sana sığınırız Allah'ım!
Yalnız Sana sığınırız Allah'ım!

Allah'ım!
Beni Allah’la aldatanlardan etme!
Allah’la aldatanlara aldananlardan etme!
Şeytanın eylemlerimizi süslemesine izin verme!
Şeytanın süslediği eylemlerimize izin verme!
Bana Hz. Adem’in tevbesini, Hz. Nuh’un direncini ver!
Hz. İbrahim’in imanını, Hz. İsmail’in teslimiyetini ver!
Hz. Yakup’un dirayetini, Hz. Yusuf’un iffetini ver!
Hz. Musa’nın celadetini, Hz. Harun’un sadakatini ver!
Hz. Davud’un sadasını, Hz. Süleyman’ın gayretini ver!
Hz. Eyyub’un sabrını, Hz. Lokman’ın hikmetini ver!
Hz. Zekeriyya’nın hizmetini, Hz. Yahya’nın şahadetini ver!
Hz. Meryem’in adanmışlığını, Hz. İsa’nın safiyetini ver!
Ve Hz. Muhammed’in muhabbetini ver Ya Rab!

Allah'ım!
Bana eşyanın hakikatini göster.
Bana hakikate itaat, batıla isyan liyakati lütfet.
Dininin derdini derdim kıl, özel dertlerimi satın al.
Öyle aziz dertlere mübtela kıl ki, dermana bakmayayım.
Bana, tadına doyum olmayan kerim acılar yaşat!
İrademi inayetsiz, bilgimi hikmetsiz bırakma Allah'ım!
İmanımı gayretsiz, sadakatimi mesnetsiz bırakma Allah'ım!
Mizacımı fıtratsız, ahlakımı nezaketsiz bırakma Allah'ım!
Hayatımı muhabbetsiz, ahretimi cennetsiz bırakma Allah'ım!
İmanımı aklımın elinde esir etme!
Aklımı hissiyatımın elinde rezil etme!
Hissiyatımı şehvetimin elinde zelil etme!

Allah'ım!
Ağlamayan gözden, sızlamayan özden, kızarmayan yüzden Sana sığınırım.
Şirkten, küfürden, müşrikten,
Cahilden, gafilden, kafirden Sana sığınırım.
Harama dayalı servetten,
Hak edilmemiş şöhretten Sana sığınırım.
Korkaklıktan, pısırıklıktan, kıskançlıktan Sana sığınırım.
Hasetten, fesattan, kesattan, nifaktan,
Fısktan, fücurdan Sana sığınırım.
İftiradan, ihanetten, cimrilikten, kincilikten
Sana sığınırım.

Allah'ım!
Benliğimin yaktığı ateşte yakma beni!
Beni nefsime kul etme, kul et nefsimi Sana
Bir lahza dahi bana bırakma beni!
Sen bana yetersin, yetmem ben bana.
Bilmediğimi bildir, görmediğimi göster!
Sen bildirmezsen bilemem, göremem göstermezsen.
Gönlüme huzur, gözlerime nur, dizime derman ver!
Sen “Ol!” deyince olur, olmaz “Ol!” demezsen.
Canana can, cana canan, kalbe ferman ver!
Al işte ellerim, uzattım Sana!
Ne olur, ne olur bırakma beni bana!
Sen bana yetersin, yetmem ben bana!
Allahım, ellerimi bırakma!

Allah'ım!
Bırakma bizi!
Tut elimizi!

(Amin!)

Şehidler gönüllerini (dünyevî) her tür uğraştan arındırarak sadece Allah yolunda öldürülen kimselerdir. İşte sadece bu uğurda öldürülen bu şehidlerdir diriler olan. Dirilerin her tür hususiyetine sahip olanlardır bunlar. Çünkü Allah onlara rızık veriyor. Onlarda Allah'ın kendi lutfundan verdiğiyle seviniyorlar. Kendilerinden sonra gelecek mümin kardeşlerinin (varacakları yeri görmekle) seviniyorlar. Bunlar ise hiç kuşkusuz diri kimselerin özelliğidir. Çünkü meta var, müjdeleme (sevinç) var, ilgi duyma var ve etki-tepki var.

Öyleyse onların şehadetine üzülmek niye?

Onlar, hiç kuşkusuz dirilerdir. Üstelik kendilerine Allah'ın lutfu da vardır. Allah katında kendilerine verilen rızık ve makam vardır.

İşlerin değerlendirilmesinde bu büyük hakikatin gün ışığına çıkması, hiç kuşkusuz bu dinin davetçileri ve mü'minler açısından büyük bir önem arzetmektedir. Çünkü bu hakikat müslümanın, hayatın çeşitli biçim ve vaziyetlerini kapsayan kainat hareketine ilişkin düşüncesini yönlendirmekte, hatta bu konuda yepyeni bir düşünce doğurmaktadır. Bu hayat biçimleri kopmaz bir şekilde birbirine bağlıdır, ölüm, hiç kuşkusuz bir son değildir. Çünkü (bu hakikatin gerçekleşmesiyle) mü'minin duygularında, hayat ve ölüm olaylarını karşılamasında, şu veya bu konudaki düşüncesinde yeni ve engin bir görüş ufku açılmaktadır.

"Allah yolunda öldürülenleri ölüler sanma. Aksine onlar Rableri katında diri olup rızıklandırılıyorlar" (Ali İmran: 169)

Kur'an-ı Kerim'in bu ayeti, Allah yolunda öldürülüp bu hayattan ayrılan ve İnsanların gözünden uzaklaşan kimseleri "ölüler" sanmayı yasaklamaktadır. Çünkü onların Rableri katındaki diriliklerini ispatlamaktadır bu ayet-i kerime. Gerçi biz bu fani dünyanın insanları olarak şehidlerin yaşadığı hayatın türünü - sahih hadislerle bildirilen vasıfların ötesinde - bilemeyiz. Yalnız Alim ve Habir olan Allah'tan gelen buyruk, ölüm ve hayat kavramlarımızı tamamen değiştirmeye yetmektedir, ölüm ve hayat arasındaki ayrılık ve uyuma ilişkin anlayışı değiştirmenin teminatıdır bu buyruk. İşin, gözler önündeki dış görünümlerden ibaret olmadığını öğrenmemizin teminatıdır. Biricik teminatı..

İşte bizden birileri olan bu kimseler, öldürüldükten sonra dış görüntülerinden ötesini bilemediğimiz bu hayattan ayrılıyorlar. Ama onlar "Allah yolunda öldürülmüşlerdir." Çünkü kanlarını Rablerine adamışlardır. Ruhlarını, az ve önemsiz bir tür dünyevî hedef ve gayelerden vazgeçip Rablerinin yolunda feda etmişlerdir. Çünkü onlar bu yolda öldürülmüşlerdir.

Bundan dolayı Yüce Allah sadık buyruğu olan Kur'an-ı Kerim'de bu kimselerin kendi katında diriler olduğunu, orada rızıklandırıldıklarını ve diriler nasıl rızıklarından yararlanıyorlarsa kendilerinin öylece davrandıklarını bize bildirmektedir. Hayatta olmanın diğer özelliklerine sahip olduklarını da bize bildirmekledir.

"Allah'ın kendi lulfundan verdiğiyle seviniyorlar."

Onlar dirilerdir, öyleyse bu intikale hasretlik, kayıp ve yalnızlık gözüyle bakmak niye?

Bu intikal, olsa olsa gıbta, rıza ve hoşnutluk konusu olabilir. Allah'ın huzuruna varışın sevgisi..

Doğrusu, işte budur. Ölüm kavramının tamamen değişmesidir; hem mücahidlerin, hem de geride kalanların ölüme ilişkin duygularının değişmesidir söz konusu olan..

Tabi bu ölüm, eğer Allah yolundaysa.. Sonra bu ölüm, hayat alanını da genişletmekledir. Hayata ilişkin duyguların ve hayat biçimlerinin genişlemesi..

Yeryüzü sınırlarını aşacak, bu fani hayatın tezahürlerini geride bırakacak, çok daha geniş bir alanı dolduracak ve hiç bir engelle sınırlanmayacak kadar geniş..

Kur'anı Kerim'deki bu ve benzeri ayetlerin mü'min gönüllerde ikame ettiği keyfiyettir; - Allah yolundaki - mücahidlerin adımlarını yönlendiren. Ve her zaman her yerdeki - Allah yolundaki - mücahidlerin adımlarını hep böyle yönlendirmeye devam da edecektir.

Hak savaşında şehid düşen ölüler, elbetteki bulunacaktır. Allah yolundaki şehidlerdir bunlar..

Sevgili ve aziz ölülerdir bunlar..

Saygın ve tertemiz ölüler..

Allah yolunda savaşa çıkıp hak yolunda kanlarını feda eden kimseler, tabiatiyle en pak kalblere, en temiz ruhlara ve en an nefislere sahip olan insanlardır. Şu halde Allah yolunda şehid düşenlere "ölüler" denilemez. Onlar dirilerdir.

Öyleyse bu kimselere ölüler demek caiz değildir. Bu kimseleri his ve şuur aleminde ölüler diye değerlendiremeyiz.

Bu kimselere dil ve dudaklarla bile ölüler denilemez. Çünkü onlar, şanı yüce Allah'ın şahidliğiyle diri olan kimselerdir. Öyleyse bunların "diriler" olması mutlaktır. Belki zahiren gözün gördüğü kadar öldürülmüşlerdir; ama bu yüzeysel ve dış görünüşte kalan bakış, ölüm ve hayat gerçeklerini belirlemek için yeterli değildir. Çünkü diriliğin ana belirtisi, eylem, gelişme ve büyümedir, ölümün ana belirtisi ise durağanlık gevşeme ve kopukluktur. Allah yolunda öldürülen şehidlerin uğrunda öldürüldükleri hakkın zaferine yönelik eylemleri etkileyici bir eylemdir. Uğrunda öldürüldükleri düşünce, şehidlerin kanıyla yaşayıp gider. Geride kalanların bu şehadetten etkilenişleri güçlenerek devam eder. Hayatın şekillenme ve yönlendirilmesinde faal, itici ve etkileyici bir unsur olan kimselerdir şehitler. İşte hayatın (diriliğin) ana belirtisi de budur, öyleyse şehitler, insanlık dünyasının bu ölçüsüne göre dirilerdir.

Ayrıca onlar Allah katında da diridirler. Ama başka bir açıdan ..

Mahiyetini kavramayamadığımız bir açıdan..

Yüce Allah'ın bu konudaki buyruğu bize yetmektedir.

"Onlar dirilerdir; fakat siz bunu bilemezsiniz."

Çünkü bu hayatın mahiyyeti, bizim kısır ve sınırlı beşeri kavrayışımızın üstünde bir şeydir.

Ama onlar dirilerdir. Bundan dolayı ölülerin yıkandığı gibi yıkanmazlar. Şehid oldukları elbiseleriyle kefenlenirler. Gusül ölü bir cesedin temizlenmesi içindir. Oysaki şehidler içinde bulundukları hayatla tertemiz olan kimselerdir. Onların kabirdeki elbiseleri, hayattayken giydikleri elbiseleridir. Çünkü onlar (kabirde bile) dirilerdir.

Dirilerdir onlar..

Onların öldürülmesi, ailelerine, dost ve sevgililerine zor gelmez..

Onlar dirilerdir..

Ailelerinin, dost ve sevgililerinin hayatını paylaşan diriler..

Dirilerdir...

Onların ayrılığı geride kalanları sıkıntılara boğmaz. Onların ayrılığından dehşet ve korkuya düşülmez. Fedekarlığın büyüklüğü yüzünden dehşet duyulmaz.

Sonra onlar diriliklerinin yanında Allah katında kerim olan kimselerdir. En üstün ve en mükemmel mükafatla taltif edilen kimselerdir.

Sahih-i Müslim'de Resul-i Ekrem (s.a.v.)'dan şu hadis rivayet edilmektedir:

"Şehitlerin ruhu, cennette uçuşan yeşil kuşların kursaklarındadır. Cennette diledikleri yere girdikten sonra Arş'ın altına bağlı kandillere sığınan kuşların..

Rabb'ın kendilerine bakıp;

"Ne istersiniz?" diye sorar.

Kendileri;

"Ey Rabbimiz! Yaratıklarından hiç kimseye vermediğini bize verdikten sonra biz daha ne isteyebiliriz ki?" derler.

Rabbin aynı soruyu gene sorar. Bu soruya cevap vermeden bırakılmayacaklarını anlayınca;

"Ey Rabbimiz! bizi tekrar dünyaya döndürmeni istiyoruz. Ta ki bir daha senin yolunda öldürülünceye kadar savaşalım" derler.

Bunu demelerinin sebebi, şehitliğin büyük mükafatını görmeleridir. Ama Yüce Allah;

"Ben, onların bir daha dünyaya döndürelemeyeceğini yazdım" der." (Müslim: 3/1502; Tirmizi: 4/176; Ahmed: 6/286)

Hz. Enes'ten (r.a.) Allah'ın Resulü (s.a.v.) şöyle buyurmuştur:

"Yeryüzünde bir şeyi olup da cennete giren hiç bir kimse bir daha dünyaya dönmek istemez. Ama şehid bunu ister ve Allah yolunda on kere öldürülmek üzere bir daha dünyaya geri dönmeyi temenni eder." (Buhari: 3/202; Müslim: 3/1498; Tirmizi: 4/ 187; Ahmed: 3/113)

Yüce Allah diyor ki:

"Allah onları, kendilerine tanıttığı cennete koyacaktır." (Kıtal: 6)

Yüce Allah'ın şehidlere cenneti tanıtmasına ilişkin olarak Ahmed b. Hanbel'in Müsned'inde şu hadis-i şerif bulunmaktadır.

Allah'ın Resulü (s.a.v.) buyurmuştur:

"Şehid" in kanının ilk damlası dökülür dökülmez kendisine altı şey verilir:

1 - Tüm günahları affolunur.

2 - Cennetteki yeri gösterilir.

3 - Hur'ül iyn'le evlendirilir.

4 - Büyük korkudan emin kılınır.

5 - Kabir azabından emin kılınır.

6 - İman giysisiyle süslenir.- (Ahmed: 2/320; Tirmizi: 4/188; İbn-i Mace: 2/936)

FİRDEVS CENNETİ’NİN VARİSLERİ

Rabbimiz Allah şöyle buyurur:

“İşte (yeryüzünün hakimiyetine ve ahiretin nimetlerine) varis olacak olanlar.

Ki onlar, Firdevs (cennetlerin)e de varis olacaklardır. İçinde de ebedî olarak kalacaklardır.”[139]

Yeryüzünün varisleri... Peygamberlerin varisleri.... Ve Firdevs cennetinin varisleri... Muvahhid mü’minler... Mutlaka kurtulmuş olan mü’minler.... Yalnız ve yalnız Allah Teâlâ’ya kul olmuş ve bunun dışında bütün kulluklardan, her türlü köleliklerden kurtulmuş mü’min müslümanlar... Allah’a ve Rasulü (s.a.s.)’e iman etmiş, imanlarında hiçbir şübheye düşmemiş, yalnızca Allah’a ve Rasulü (s.a.s.)’e itaat etmiş, kendilerinden olan Ulu’l-emre de Allah’a ve Rasulü (s.a.s.)’e itaat ettiğinden dolayı tâbi olup itaat etmiş muttaki mü’minler...

Bu katıksız imanlarıyla... Bu salih amelleriyle... Bu itaat ve ibadetleriyle peygamberlere varis oldukları için yeryüzünün varisleri olmuş salih kullar... Bunlar, yeryüzünde yegâne Rabbimizin lütufta bulunup önderler ve mirasçılar yaptığı izzet sahibi şahsiyetlerdir... Bunlar, aynı Tevhid akîdesini, aynı hedefi ve aynı usûlu paylaşan iman cemaatıdırlar... Bunlar, yeryüzünün neresinde olursa olsun, hangi ırk, dil ve rengin mensubu olursa olsun, gerçek muvahhidler ve saf mü’minler oldukları için kardeş olmuş bir milletin ferdleridirler... İslâm Milleti, onların mensub olduğu en şerefli, en izzetli millettir... Bunlar, aynı ümmetin ferdleridirler... Merhamet olunmuş ve kurtuluşa ermiş olan ümmetin... Bir yürek ve bir bilektirler...

Yegâne Rabbimiz Allah şöyle buyurur:

“Biz ise, yeryüzünde güçten düşürülenlere (mustazaf-lara) lütufta bulunmak, onları önderler yapmak ve mirasçılar kılmak istiyoruz.

Ve (istiyoruz ki,) onları, yeryüzünde iktidar sahibleri olarak yerleşik kılalım. Fir’avn’a, Haman’a ve askerlerine onlardan sakındıkları şeyi gösterelim.”[140]

“Kendisine bereketler kıldığımız yerin doğusuna da, batısına da o hor kılınıp zayıf bırakılanları (mustaz’afları) mirasçılar kıldık. Rabbi’nin İsrailoğullarına olan o güzel sözü (va’dı), sabretmeleri dolayısıyla (yerine geldi). Fir’avn ve kavminin yapmakta oldukları ve yükselttiklerini (köşklerini-saraylarını) da yerle bir ettik.”[141]

“Böylelikle biz, onları (Fir’avn ve kavmini) bahçelerden ve pınarlardan sürüp çıkardık.

Hazinelerden ve soylu makam(lar)dan da.

İşte böyle, bunlara İsrailoğullarını mirasçı kıldık.”[142]

Fir’avn’a ve onun tağutî düzenine köle olan İsrailoğul-ları, Allah’ın aralarında vazifeli kıldığı Rasulullah Musa (a.s.)’a iman edip itaat ettikleri için, yegâne Rabb Allah tarafından kurtuluşa erdirilerek yeryüzüne varis kılındılar... Onların, Fir’avn’ın tağutî zulüm düzeninin köleliğinden kurtulmaları, Allah’a ve O’nun Rasulü olan Musa (a.s.)’a inanıp itaat etmeleri sonucu gerçekleşmişti... Hangi çağda, hangi bölgede ve hangi kavim olursa olsun kimler ki, Allah’a ve Allah’ın o çağ için vazifeli kıldığı peygamberine katıksız iman ederek itaat ederlerse, Allah onları yeryüzünün mirasçıları kılar, onlara üstünlük ve iktidar verir... Bu va’dından asla dönmeyen ve va’dını mutlaka yerine getiren Rabbimiz Allah’ın muvahhid mü’min kullarına bir va’dı-dır...

Şöyle buyurur Rabbimiz Allah Teâlâ:

“Allah, içinizden iman edenlere ve salih amellerde bulunanlara va’detmiştir: Hiç şübhesiz onlardan öncekileri nasıl güç ve iktidar sahibi kıldıysa, onları da yeryüzünde güç ve iktidar sahibi kılacak, kendileri için seçip beğendiğ dinlerini kendilerine yerleşik kılıp sağlamlaştıracak ve onları, korkularından sonra güvenliğe çevirecektir. Onlar, yalnız Bana ibadet ederler ve Bana hiçbir şeyi ortak kılmazlar. Kim bundan sonra inkâr ederse, işte onlar fasıklardır.”[143]

Berâ ibn Âzib (r.a.) anlatıyor:

- Biz, şiddetli bir korku içindeyken bu ayet-i kerime nâzil oldu. Bu ayet-i kerime, Allah Teâlâ’nın şu kavli gibidir:

“Hatırlayın! Hani sizler, sayıca azdınız ve yeryüzünde zayıf bırakılmıştınız. İnsanların sizi kapıp yakalamasından korkuyordunuz. İşte O, sizi (yerleşik kılıp) barındırdı. Sizi, yardımıyla destekledi ve size temiz şeylerden rızık verdi. Ki şükredesiniz.” (Enfal,8/26)[144]

Rebî b. Enes (r.a.), Ebu’l-Âli’ye (r.a.)’dan bu ayet hakkında şu rivayette bulundu:

Rasulullah (s.a.s.)'e vahiy geldikten sonra on yıl daha Mekke’de durdu. O ve Ashabı korkuyorlardı. Gizli ve aşikâr olarak Allah’a ibadet ediyorlardı. Sonra Medine’ye hicretle emrolundu. Onlar, Medine’de de korkuyorlardı. Silahla sabahlıyor, silahla akşamlıyorlardı.

Ashabından bir kişi, Rasulullah (s.a.s.)’e dedi ki:

- Ya Rasulullah, kendisinde emniyette olduğumuz ve silahı bıraktığımız bir gün bize hiç gelmeyecek mi?

Rasulullah (s.a.s.) şöyle buyurdu:

“Sabredin! Sizden bir kimse, büyük bir toplulukta bağdaş kurup oturacağı ve kendisine en ufak bir tehdidin bile gelmeyeceği az bir zaman daha bekleyeceksiniz.”

Bunun üzerine Allah Teâlâ, bu ayeti sonuna kadar indirdi.

Ve Allah, Nebîsini, Arap yarımadası’nda muzaffer kıldı. Silahları bıraktılar ve emniyet içinde oldular. Sonra Allah, Nebîsinin ruhunu aldı ve onlar, böylece Ebu Bekr, Ömer ve Osman’ın (r.anhum) hilafetleri zamanında emniyet içinde oldular. Tâ ki, içine düştükleri şey vukû buluncaya kadar. Allah da onlara korkuyu musallat etti. Onlar, kendilerini değiştirdiler, Allah da onları değiştirdi.”[145]

Ubeyy b. Ka’b (r.a.) şöyle demiştir:

Rasulullah (s.a.s.) ve Ashabı, Medine’ye geldiklerinde Ensar, onları bağrına basmıştı. Bunun üzerine bütün müşrik Arap kabileleri, onları yok etmek için onlara karşı birleşmişlerdi. Bu yüzden müslümanlar, gece-gündüz silahlarını yanlarından ayırmıyorlardı.

Bu durum karşısında Ashab:

- Acaba, silahlarımız yanımızda olmadan, geceleri korkusuzca ve güven içinde geçireceğimiz, yüce Allah’dan başka hiç kimseden korkmayacağımız günleri görecek miyiz? dediler.

Bunun üzerine bu ayet-i kerime nâzil oldu.[146]

Sevban (r.a.)’dan.

Rasulullah (s.a.s.) şöyle buyurdu:

“Gerçekten Allah, bana yeri topladı da onun doğusunu, batısını gördüm. Hiç şübhe yok ki, Ümmetim bana toplanan yerlerin mülküne ulaşacaktır. Bana, kırmızı ve beyaz iki define de verildi.”[147]

Bu hadisin şerhinde şöyle denilmiştir:

“Kırmızı ve beyaz definelerden murad, Acem Şahı Kisra ile Roma İmparatoru Kayser’in altın ve gümüş hazineleridir.”[148]

Ubeyy b. Ka’b (r.a.)’ın rivayetiyle şöyle buyuruyor Rasulullah (s.a.s.):

“Bu Ümmete yüce mevkiler, yükseklik, din, zafer ve yeryüzüne sahib olma müjdelenmiştir. Onlardan kim ahiret amelini dünya için işlerse, onun ahirette payı olmayacaktır.”[149]

Rabbimiz Allah, muvahhid mü’minlerden mallarını ve canlarını cennet karşılığı satın almıştır... O’na gerçek kul olup gerekli itaat ve ibadette bulunan muvahhid mü’min-ler, mallarını ve canlarını Rabbleri Allah’ın yolunda seve se-ve fedâ etmiş, bundan dolayı Allah Teâlâ’nın rızasını ve sevgisini kazanmışlardır... Böylece, hem yeryüzünün varisleri olmuş, hem de Firdevs cennetinin varisleri olmuşlardır... Dünya hayatlarında her türlü zilletten ve kölelikten kurtulup izzet üzere yaşamış olan muvahhid mü’minler, ahirette Firdevs cennetine girip Rabbleri Allah’ın bağışladığı, lütfettiği cennet nimetlerine kavuşmuşlardır... Cennet hayatı, ebedî bir hayattır... Sonu gelmeyecek huzur, sıhhat ve mutluluk, cennet hayatıdır...

Rabbimiz Allah şöyle buyurur:

“Hiç şübhesiz Allah, mü’minlerden -karşılığında onlara mutlaka cenneti vermek üzere- canlarını ve mallarını satın almıştır. Onlar, Allah yolunda savaşırlar, öldürürler ve öldürülürler. (Bu,) Tevrat’ta, İncil’de ve Kur’ân’da O’nun üzerine gerçek olan bir va’ddır. Allah’dan daha çok ahdine vefâ gösterecek olan kimdir? Şu hâlde yaptığınız bu alış-verişten dolayı sevinip müjdeleşiniz. İşte büyük kurtuluş ve mutluluk budur.”[150]

“O cennet! Biz, kullarımızdan takva sahibi olanları (ona) varis kılacağız.”[151]

“İşte yaptıklarınız dolayısıyla mirasçı kılındığınız cennet budur.”[152]

“İman edip salih amellerde bulunanlar... Firdevs cennetleri onlar için bir konaklama yeridir.

Onda ebedî olarak kalıcıdırlar, ondan ayrılmak istemezler.”[153]

Enes b. Malik (r.a.) anlatıyor:

Harise b. Sureka, Bedir savaşında vurulup şehid oldu. O, genç bir delikanlıydı. Annesi er-Rubeyy’ bintu’n-Nasr, Rasulullah (s.a.s.)’e geldi de:

- Ya Rasulullah, Harise’nin benim yanımdaki menzilesini bilmektesindir. Eğer o, cennette ise, onun acısına sabredeyim ve sabrımın sevabını Allah’dan umarım. Eğer (cennette değilse de) diğer bir yerde ise, yapacağım ağlamayı görürsün (yahud ne yapmamı re’y edersin)? dedi.

Rasulullah (s.a.s.):

“Yazık sana! Sen, aklını mı kaçırdın? Cennet, bir tane midir? Cennet, şübhesiz bir çok cennetlerdir. Şu muhakkak ki, senin oğlun elbette Firdevs cennetindedir!” buyurdu.[154]

Ebu Hüreyre (r.a.)’dan.

Rasulullah (s.a.s.) şöyle buyurdu:

“Her kim Allah’a ve O’nun Rasulü’ne iman eder de namaz kılar ve Ramazan’da oruç tutarsa, onu cennete koymak, (sadık olan va’dı gereğince) Allah üzerine bir hak olur. O kimse, ister Allah yolunda muhacir olsun, isterse içinde doğduğu toprağında otursun.”

Bunun üzerine Sahabîler:

- Ya Rasulullah, bu müjdeyi insanlara haber vermeyelim mi? dediler.

Rasulullah (s.a.s.):

“Şübhesiz cennette yüz derece vardır. Allah onları, kendi yolunda cihad eden mücahidler için hazırladı. Her iki derecenin arasındaki mesafe, gökle yer arasındaki mesafe gibidir. Sizler, Allah’dan (cennet) istediğiniz zaman, O’ndan Firdevs’i isteyin. Çünkü o, cennetin en üstün ve yüksek olanıdır. Firdevs’in üstünde Rahman’ın Arşı vardır. Cennetin ırmakları, Firdevs’ten fışkırıp akarkar.”[155]

Yegâne Rabbimiz Allah Teâlâ’nın rızasına ve Firdevs cennetine kavuşan izzet sahibi muvahhid mü’minler, Allah’a ve Rasulü (s.a.s.)’e katıksız iman edip emrolundukları gibi dosdoğru davranıp gereği üzere ibadet edenlerdir... Mü’minûn Sûresi’nin ilk on bir ayeti vesilesiyle bu muvah-hid mü’minlerin vasıflarını anlatmaya gayret ettik... Rabbimiz Allah’ın izni ve yardımı olmasaydı bunu gerçek-leştiremezdik...

Dâvâmızın başı ve sonu Âlemlerin Rabbi Allah’a hamd etmektir...

--------------------------------------------------------------------------------

[139] Mü’minun, 23/10-11.

[140] Kasas, 28/5-6.

[141] A’râf, 7/137.

[142] Şuara, 26/57-59.

[143] Nur, 24/55.

[144] İbn Kesir, A.g.e., C.11, Sh.5959.

[145] İmam el-Vahidî, A.g.e., Sh.364. (Mürsel hadistir. Ed-Dürr, 5/55.)

İbn Kesir. A.g.e., C.11, Sh.5959.

[146] Abdulfettah el-Kadî, A.g.e., Sh.279.

İmam el-Vahidî, A.g.e., Sh. 368. (Hakim, Müstedrek, 2/401. Heysemî,

Mecmau’z-Zevaid, 7/83. Suyutî, ed-Dürr, 5/55.)

[147] Sahih-i Müslim, Kitabu'l-Fiten, B.5, Hds.19.

[148] Ahmed Davudoğlu, A.g.e., C.11, Sh.313.

[149] İbn Kesir, A.g.e., C.11, Sh.5960. İmam Ahmed b. Hanbel’den.

[150] Tevbe, 9/111.

[151] Meryem, 19/63.

[152] Zuhruf, 43/72.

[153] Kehf, 18/107-108.

[154] Sahih-i Buhârî, Kitabu'r-Rikak, B.51, Hds.137.

Kitabu’l-Mağazî, B.9, Hds.31.

Kitabu’l-Cihad ve’s-Siyer, B.14, Hds.24.

Sünen-i Tirmizî, Kitabu Tefsiru’l-Kur’ân, B.24, Hds.3386.

İmam Tirmizî (rh.a.)’ın rivayetinde şu ziyade var:

“Firdevs, Cennetin yaylası, en elverişli ve en üstün yeridir.”

[155] Sahih-i Buhârî, Kitabu't-Tevhid, B.22, Hds.51.

Kitabu’l-Cihad ve’s-Siyer, B.4, Hds.8.

Sünen-i Tirmizî, Kitabu Sıfatu’l-Cenne, B.4, Hds.2650.

İmam Suyutî, Camiu’s-Sağir Muhtasarı, C.3, Sh.52, Hds.2834 (5919).

Ahmed b. Hanbel, Müsned, C.2, Sh.335’den.

Sil artık gözyaşlarını. Fecir vaktine kadar hıçkırıklara kapılıp, sabretmeye çalıştığın tutsakların yasaklarına, hür nağmelerinle cevap ver. Yeşertmeye devam et çölleri sevdanla, hasretini kara taşlara bas şimdilik, sabret kalbim! Titreyişlerin devam etsin yüreğim!

Küçücük yüreklerimizle dağların taşıyamadığı davayı yüklendik ve hicret ettik veda tepesinden. Güneş, her gün umudu gönüllerimizde aydınlatarak doğuyor. Cemreler Rabbe teslimiyeti ile tutsaklıktan kurtulan özgürlük abidesi, ateşin içinde gül bahçesinde Rabbini tespih eden İbrahimin aşkına şâhit! Dalgalar imanın bayraktarlığını taşıyan içi Musa dolu kundaklara ve zindanlar karanlıkları nuruyla aydınlatan Yusuflara şâhit! Kâinat çöllere inen nura, Nur-u Muhammede şâhit!

Tarih tekerrür ediyor. İman ateşi başörtüsü abidelerinin omuzlarında alevleniyor şimdilerde. Zulüm kokuyor meydanlar, okul kapılar... Mazlumlar yürek sükûtlarının bedelini ödüyor yitik coğrafyalarda. Zemheri yağmurlar yağıyor hatıra defterlerine. İlahi yolda ahlak köprüsünü yıkmış karanlığa mahkûm olanlar... Edep nedir bilemez olmuş bâtılın ışığıyla aydınlanacağını sananlar! Bâtılın, suyun üzerindeki köpük olduğunu unutuvermiş dimağlar... Küçücük bir menfaat karşılığında özgürlüğünü sahte ilahlara satanlar; unutturulmuşlar gülün aşkından... Nefsanî menfaatleri için dünyayı cehenneme çeviren tutsakların zevkleri, şefkat dolu yüreklerin başörtülerine uzanıyor. Sümeyyelerin haykırışları küfrün bağrını delmeye devam edecek her daim. Sümeyyelerin başörtüleri göklerde dalgalanacak her tarih sayfasında! Al karanfiller açacak uçurumlarda, kâinat tarih sahnesinde başörtüsünü sancak gibi taşıyan karanfillere şâhit olacak! İffetiyle, takvasıyla, ameliyle, duruşuyla iman çağlayan mücahidelere şahit olacak!

Hüznün şarkı olduğu mısraları söylüyoruz okul koridorlarında. Başörtümüzü açtırmak için mücadele ediyorlar. 'Başörtünüzü çıkarmazsanız okuyamazsınız'diyerek tehdit ediyorlar. Rabbimizin ilk emri olan okumayı mı kastediyorlar, kendi kurdukları düzende diploma kazanmayı mı?!... Okumaksa neyi okumak, kimi okumak, ne için okumak sorularına cevap arıyoruz ayet ayet. Kâinatı okumaktan, yaratılışımızı okumaktan ve Rabbimizi okumaktan kim alıkoyabilir bizleri? Kendilerine dişiliğimizle değil fikrimizle iletişime geçmelerini söylüyoruz. Kanlı gözyaşlarımız arkadaşlık ediyor davamıza. Bulutların serzenişlerine; yağmurlara karışıyor dava şebnemlerimizr30; Yangınların eşiği olmuş katre katre dökülen gözyaşları. Hasret yaralarının sancılarına ayetler okunuyor:'İnn e me'as sabirin'...

Sancağımızdı başörtüsü, nefesimizdi, gözyaşımızdı, söz yaşlarımızdı. Nasıl çıkarabilirdik başımızdan, nasıl terk edebilirdik davamızı? İmtihan üzere gönderildiğimiz dünyada, esir zevklere ulaşmak mıydı gaye-i hayâlimiz? Kuşlar gibi kanat çırpıp asumanlarda hürce dolaşmak varken, ten kafesinden çıkıp uhrevi dünyaya hicret etmek varken bunca telaş neydi? Niçin saçımızı-başımızı görmek/gördürtmek istiyorlardı? Meryem misali iffetli olamayacak mıydık?...

Biz kararımızı ta önceden vermiştik. 'Kalu Bela'da rabbimize teslim olduk, buyruğu altına girdik. Arttırılmış tutsaklık olan aşka adadık nefesimizi. Sevgililer sevgilisi Nur-u Muhammed'in getirdiği vahye iman ettik. Ayağımıza batan dikenlere aldanmayıp, ufuktaki umutlarımızı yeşerttik hayallerimizde.
Şair ne güzel söylemiş:

elemli rüzgar alıp götürüyor yürekleri zindana
özgürlüklerin kapısına kilit vurulmuş
vakit;
gemileri yakma vaktidir!...
vakit;
aşkın önünde edeple eğilme vaktidir!...
vakit;
seccadelere uzanma vaktidir!...

Başörtüsü, bizi 'biz' yapan sancımız... Başörtüsü, dualarımıza direniş tohumları eken sevdamız... Başörtüsü, acziyet ufkunda kimliğimiz... Başörtüsü, sineye çekilen gül âyinelerinde birer birer süzülen ab-ı aşk tohumları. Direniş tohumlarının aşkı ile çorak topraklar yeşerdi. İşte burada bir ayeti hatırlıyoruz. Al-i İmran suresi 54.ayette 'Onlar düzen kurdular, da (buna karşılık) onlara düzen kurdu' buyuruyor Rabbimiz. Ve Tur suresi 42. ayette 'Yoksa hileli-bir düzen mi kurmak istiyorlar? Fakat (asıl) o inkâr edenler hileli-düzene düşecek olanlardır' buyuruyor. Biz yeter ki kaybetmeyelim umudumuzu, sancımızı, davamızı. Ümmetin kayıp ve yetim kalmış çocuklarını toparlamak adına, halifelik görevimiz adına çıkarmayalım başörtümüzü. Sonunda kazanacak olan tarafın bizlerin olacağını müjdeliyor Kuran. Başörtüsü mağdurları olmayalım, mağdur kavramını üzerimize yakıştırmayalım. Başörtüsünü bir sancak gibi taşıyarak başörtü muzafferleri olalım.

Ne mutlu başörtüsünü bir madalyon gibi taşıyan kullara! Ne mutlu başörtüsü aşkını yoluna adayanlara! Ne mutlu yeryüzünde bir zümrüt gibi parlayan iffet timsallerine!!!

“Muhammed'in canını elinde tutan Allah'a yemin ederim ki, Allah yolunda cihad edip öldürülmeyi, sonra cihad edip yine öldürülmeyi, sonra tekrar cihad edip tekrar öldürülmeyi ne kadar isterim!” (Ümmetinin Şehidi/şâhidi Hz. Muhammed Mustafa) (s.a.s.)

“Sabran yâ âle Yâsir! İnne mev’ıdeküm el-cenneh -Sabredin ey Yâsir âilesi! Size cennet vaad edildi!-” (Canlı Şehid Hz. Muhammed (s.a.s.)

“Gâyemiz Allah’tır, önderimiz Rasûlullah’tır. Anayasamız Kur’an, yolumuz cihaddır. En yüce temennîmiz Allah yolunda şehîd olmaktır.” (Şehid Hasan el-Bennâ)

“Normal bir insanın mantığı ile şehidin mantığı arasında büyük fark vardır. Şehid, aşk ehlidir; akıl ehli değil!” (Şehid Mutahharî)

“Şehid verdik’ demeyelim; ‘şehid kazandık’ diyelim. Çünkü, şehid, evet, zâhiren aramızdan ayrılıyor ama kanı daha büyük hizmetler görüyor. Biz aşk ehliyiz, akıl ehli değil. Akıl ehli, hayatta kalmanın bin bir yolunu hesap ederken; aşk ehli, şehâdet için bir yol bulma sevdâsındadır. Sırf akıl ehli olanlar, dâvâları için sadece tedbir peşinde koşarlar. Aşk ehli olanlar ise, dâvâları için önce kendilerini fedâ etmeyi göze alırlar. Her bir müslüman, inancına aşkla bağlanmalıdır; sadece akılla değil!” (Şehid Muhammed Hüseyin Beheştî)

“Kalem sahibi kimseler birçok büyük işler yapabilirler. Ancak; fikirlerinin yaşaması pahasına kendilerini fedâ etmeleri şartıyla... Fikirlerinin, kan ve canları karşılığında mânâlanması şartıyla... ‘Hak’ bildikleri şeyin ‘Hak’ olduğunu fütur etmeden söyleyip, gerekirse bu uğurda başlarını vermeleri şartıyla...” (Şehid Seyyid Kutub)

“Bizler, kaderin Allah’ın elinde olduğuna inanıyoruz. Eğer benim ölümüm sizin bu zâlim mahkemenizin emri ile değilse, hapisten çıkınca size savaşın ne olduğunu göstereceğim! Yok, eğer ölümüm, sizin idam hükmünüzle ise, size şunu müjdeliyorum: Bizden sonra gelecek nesil, sizin küfür nizamınızı yerle bir edecektir.” (Şehid Şükrü Mustafa)

“Dert ve gamla dolu kalbim, özgür olmak istiyor. Pejmürde rûhum artık uçmak ve şu kara gurbet beldesinden göçüp gitmek için yolculuk vâdisine çekmek istiyor. Gönül, varlık yükünden kurtulup, yokluk âleminde sadece Allah’ıyla vahdete ulaşmak derdinde...” (Şehid Mustafa Çamran)

“Bu yolda ölümle karşılaşmamız şereftir bizim için. Zillete boyun eğmektense izzetle ölürüz! Müslüman, kula kulluk olmayacağını bilendir. Müslüman, gâyesinin Allah’a lâyıkıyla kulluk olduğunu bilendir. Müslüman, kolaya değil zora, sefâya değil cefâya, refaha değil çileye, savaşa değil barışa, kötülüğe değil iyiliğe, cehenneme değil cennete tâlip olandır.” (Şehid Şeyhmus Durgun)

“Ey İslâm dâvetçileri! Ölüm tutkunu olun ki, size hayat bağışlansın. Sakın amelleriniz sizi aldatmasın, aldatanlar sizi Allah ile aldatmasın. Okuduğunuz kitaplar, devam ettiğiniz nâfileler sakın sizi aldatmasın!” (Şehid Abdullah Azzam)

“Herkes ya kan, ya da mesajı... Ya Hüseyin ya da Zeynep olmayı... Ya öyle bir ölümü, ya da böyle bir kalımı... seçmesi gerektiğini bilmelidir...” (Şehid Ali Şeriatî)

Eğer idamı hak etmiş olarak Hakk’ın emri ile ipe çekiliyorsam, buna itiraz etmem haksızlıktır. Eğer bâtılın zulmüne kurban gidiyorsam; bâtıldan merhamet dileyecek kadar alçalamam!” (Şehid Seyyid Kutub)

“Allah’ım! Sana şükrediyorum; şehâdet sırrını bana gösterdin. Tâ ki, tehlike döneminde ölümden korkmayayım, aşkla tehlike denizine dalayım! Korkunç sahnelerden kaçmayayım. Tehlike ve tehdit beni Senin yolundan saptırmasın! Şehâdeti kabul etmem, beni özgürleştirdi. Şehidliğine dayanan böyle bir hürriyeti, hayatım pahasına hiçbir şeye satmadım, satmayacağım.” (Şehid Mustafa Çamran)

“Cânân yolunda canım giderse / Canıma minnet, el-Hükmü lillâh!” (Şehid Sefa Eryağan)

“Zulüm, kısmak istediği sesi nâra yapar. Ve bazı ölüler, yaşayanlardan daha yüksek sesle konuşur.” (Boğanın boynuzundan tutan adam, Şehid Malcolm X)

“Biz, fikir ve sözlerimiz uğruna ölsek de; o fikir ve sözler, ruhlu birer vücut olarak kalacak; yahut da onları kanlarımızla sulayıp canlılar, ruhlular arasında yaşatacağız.” (Şehid Seyyid Kutub)

“Ben şehâdeti bütün nimetlere tercih etmeye hazırım.” (Şehid Safiyyullah Efzalî)

“Yarın ben kıyâmet günüde Allah’ın ve Peygamber’in huzuruna suçlu olarak çıkmak istemiyorum. O zaman Allah bana: ‘Ey Said, İslâm dininin hükümleri ayaklar altına alındığında sen niçin sessiz kaldın, gücün ve imkânın olduğu halde niçin savaşmadın?’ diye sorduğunda ben ne cevap vereceğim? Cehennem zebânîleri beni sarığımdan tutup cehenneme çektiklerinde ben ne edeceğim? Hayır! Andolsun Allah’a ki yalnız ben ve bu elimdeki baston bile kalsa, bâtılın karşısına çıkıp kıyâm edeceğim. Şehid olana kadar da mücâdelemden asla dönmeyeceğim. Ne ben Hz. Hüseyin’den daha makbul bir kulum ne de siz onun ailesinden daha makbulsünüz. Ben üzerime düşeni yapmak zorundayım. Allah’a emânet olun!” (Şehid Şeyh Said)

“Yâ Rabbi! Kanımı, günahlarım için temizleyici kıl.” (Şehid Tekiner Tayfur)

“Şehâdet, bir çağrıdır tüm nesillere ve çağlara!” (Şehid Metin Yüksel)

“Aziz gençlere ilân ediyorum ki, ben şehid olmaya karar verdim. Belki de benden en son duyacağınız söz, bu olacaktır. Her müslüman, elinden geldiğince hatta hayatı pahasına İslâm’a dayanan şerefli, sâlih bir nizâmı yerleştirinceye kadar cihad ve mücâdeleye devam etmelidir.” (Şehid Muhammed Bâkır es-Sadr)

“Ey Büyük Allah’ım! Benim için şehâdet yolunu açtın ve bu toprak dünyadan soyut âleme geçebilmem için bana bir pencere gösterdin. Bana hayatımın en lezzetli ümidini seçebilmemi ve bu yolda bütün zorluk ve eziyetlere katlanabilmemi müyesser kıldın. Şükürler olsun Sana!” (Şehid Mustafa Çamran)

“Biz elbette Rabbimize döneceğiz. Beni bu değersiz dallarda asmanıza karşı pervam yoktur. Muhakkak ki yolum İslâm ve Allah içindir.” (Şehid Şeyh Said)

“Size dinimi satmayı reddediyorum. Dinimi cellâtlara satmaktan Allah’a sığınırım. Hiç kimsenin, sahte dünya metâı karşılığında şehâdet tacını başımdan atmasına izin vermem!” (Şehid Arif el-Basrî)

“Bir inanabilsem Allah’ım... Bir inanabilsem! Ben de bu mücâhidlerden, şehîd adaylarından biri miyim acaba?” (Hama şehidlerinin liderlerinden Şehid Edip el-Kıylânî)

“Ölümü hayata tercih eden kimse için ölümle hayat müsâvîdir. Peygamberimiz bize hak uğrunda ölmekten korkmamayı öğretmiştir. Hiçbir şey bizi korkutamayacaktır. Ölümü hayata tercih eden bir milletin önünde hiçbir şey duramayacaktır.” (Şehid Hasan el-Bennâ)

“Aziz şehidlerimizin meş’ale görevi görmeleri için, aziz hâtıralarının ayakta tutulması gerekir.” (Şehid Edip el-Kıylânî)

MUHAMMEDİ42... HAYAT İMAN VE CİHAD...

Hayat, İman ve Cihad
Hayata Kur’an ve sünnet penceresinden baktığımızda, Allah’a imanı, imanın da hayata hâkim kılınabilmesi içinde cihadın şart olduğunu görürüz.

“İman edenler ALLAH yolunda savaşırlar...” (Nisa 76)

“İman edip de ALLAH yolunda hicret ve cihad edenler, muhacirleri barındıran ve yardım edenler var ya! İşte gerçek müminler onlardır...” (Enfal 74)

“Müminler ancak Allah’a ve Rasulüne iman eden, ondan sonra asla şüpheye düşmeyen, ALLAH yolunda mallarıyla ve canlarıyla cihad edenlerdir. İşte doğrular ancak onlardır.”(Hucurat 15)

Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz de:

“Amellerin en faziletlisi Allah’ın birliğine iman etmektir. Sonrada cihaddır.” buyurmuştur. (Ahmet bin Hanbel)

Cihad Allah’ın mülkünde, Allah’ın hükmünü hâkim kılma gayret ve çabasıdır. Hükmün hâkim kılınması, önündeki tüm engellerle mücahede, tüm müminlere farz kılınmıştır. Bu öyle bir mücahededir ki hakkıyla ifa edildiğinde cirândan başlayıp cihanı sarar. İşte onun için cihad, imandan sonra amellerin en faziletlisidir, gerçek müminlerin vasfıdır. İmanlar onunla test edilir. Samimiyetler onunla sınanır. Hayat onunla değer bulur. Ölüm onunla ölümsüzleşir. Kulluk onunla kemale erer. Cihan onunla aydınlanır. Hayat, nefis ve şeytan üçgenindeki bu hengâmeden güçlü bir iman ve ALLAH yolunda cihadla ancak kurtuluşa erişilebilir. Nitekim ayeti celile de Rabbimiz:

“Peygamber ve onunla beraber inananlar mallarıyla, canlarıyla cihad ettiler. İşte bütün hayırlar onlarındır. Ve kurtuluşa erenler de onlardır.” (Tevbe 88)

Bu öyle bir mücahededir ki neticede dünyevî ve uhrevî bütün nimetlere ve bütün hayırlara mazhariyet vardır. Onun için ne yapıp edip nefsi bu cihada ikna etmeli ve kurtuluşa nail olmalıyız. Bu mücahedeye, sürekli kötülüğü emreden nefisle başlamalıdır. Nitekim Rasulullah Efendimiz:

“Gerçek mücahid Allah’a itaat hususunda nefsiyle cihad eden kişidir.” buyurmaktadır.

Kişi, dışındaki isyana karşı koymadan önce, kendi içindeki isyanı bastırmalıdır. Şirk, küfür, nifak ve fıskı çirkin görüp kalplerini imanla, hayatlarını cihadla süsleyebilenler, önce nefislerinin sonra da cihanın mücahidi olmayı başarmışlardır. Nefsi için vuruşmaktan titrerken ALLAH için vuruşmaya can atmışlardır. Çünkü onlar nefsi için vuruşanın “katil”, ALLAH için vuruşanların ise ya “şehit” ya “gazi” olacaklarının şuurundaydılar. Nitekim düşmanın boynunu vurmak üzere olan Hz. Ali radiyallahu anh’ın yüzüne düşman tükürür ve Hz. Ali, onu öldürmekten vazgeçer. Bunun üzerine o kişi hayretle: “Beni daha çabuk öldürmen gerekirken niçin öldürmekten vazgeçtin?” diye sorar. Hz. Ali: “Seni önce ALLAH için öldürecektim. Fakat yüzüme tükürdükten sonra nefsim işe karışır endişesiyle bundan vazgeçtim.” der. İşte niyet amel münasebetindeki hassas çizgi!

Kur’an ve sünnet ölçülerinde cihadı hayatının her safhasına hâkim kılabilen kimse, hiç kimseden korkup çekinmez. Rabbimiz celle celaluh ayeti celilesinde:

“...Allah yolunda cihad edenler hiçbir kınayanın kınamasından korkmazlar.” (Maide 54) buyurmaktadır. Çünkü bilirler ki Rabbi kendilerinin yardımcısıdır.

“Rabbin cihad edenlerin yardımcısıdır.” (Nahl 110)

Mümin hayatta cihadla denendiğini bilir.

“Yoksa ALLAH içinizden cihad edenleri belli etmeden, sabredenleri ortaya çıkarmadan cennete girebileceğinizi mi sandınız?” (Âl-i İmran 142 ) buyurmuştur. Ve şeytanî güçlerin ALLAH yolunda cihaddan uzaklaştırma çabalarına aldırış etmez.

“Bir kısım insanlar müminlere, ‘düşmanlarınız olan insanlar size karşı asker topladılar. Aman onlardan sakının’ dediklerinde bu, onların imanlarını bir kat daha artırdı. Ve onlar: ‘Allah bize yeter, O ne güzel vekildir!’ dediler.” (Âl-i İmran 173)

Zilletten izzete giden yolun cihaddan geçtiğini bilen mü’min, ALLAH yolundaki mücahede de yerine çakılıp kalmaz.

“Ey iman edenler! Size ne oldu ki ALLAH yolunda savaşa çıkın denildiği zaman yere çakılıp kalıyorsunuz? Dünya hayatını ahirete tercih mi ediyorsunuz? Fakat dünya hayatının faydası ahiretin yanında pek azdır. Eğer gerektiğinde savaşa çıkmazsanız, ALLAH sizi pek elem verici bir azap ile cezalandırır. Üzerinize sizden başka bir kavim getirir. Siz savaşa çıkmamakla Allah’a hiçbir zarar veremezsiniz. ALLAH her şeye kadirdir.” (Tevbe 38-39)

Dünya, cihadı ve mücahidi karalama kampanyalarına günümüzde yoğun bir şekilde şahit olmaktadır. Rasulullah’a ve Allah’ın dinine saldıranların güç ellerine geçtiğinde ihtiyar, kadın ve çocuk demeden hiçbir hukuk ve kural tanımadan Filistin’de, Afganistan’da, Kafkaslarda, Irak’ta ve dünyanın dört bir yanında yaptıkları zulümlere tüm insanlık şahitken müslüman olarak nasıl elimiz, kolumuz ve dilimiz bağlı olarak kalabiliriz? Hem de Rabbimizin de şu ilahî ikazı varken:

“Size ne oldu da ALLAH yolunda ve: ‘Rabbimiz! Bizi, halkı zalim olan bu şehirden çıkar ve bize tarafından bir sahip gönder. Bize katından bir yardımcı yolla’ diyen zavallı erkekler, kadınlar ve çocuklar uğrunda savaşmıyorsunuz.” (Nisa 75)

Müslümanın, uğrunda mücahede edeceği o kadar değer var ki; onlar alıcısı ALLAH olan değerlerdir. Satıcılar nerede? Ahiret tüccarları nerede? Kazançlı ticareti Rabbimiz haber veriyor:

“Ey iman edenler! Sizi acı bir azaptan kurtaracak ticareti haber vereyim mi? ALLAH ve Rasulüne inanır, mallarınız ve canlarınızla ALLAH yolunda cihad edersiniz. Eğer bilirseniz bu sizin için daha hayırlıdır.” (Saf 10-11)

Dünyevî ticareti uhrevî ticarete tercih edenler için de ilahî bir tehdit var:

“De ki: babalarınız, oğullarınız, kardeşleriniz, eşleriniz, hısım ve akrabalarınız, kazandığınız mallar, kesada uğramasından korktuğunuz ticaretiniz, hoşlandığınız meskenler, size Allah’tan, Rasulünden ve ALLAH yolunda cihad etmekten daha sevgili ise Allah’ın emri gelinceye kadar bekleyiniz. ALLAH fâsıklar topluluğunu hidayete erdirmez.” (Tevbe 24)

Mümin, ALLAH yolunda cihadda münafık şarlatanların engellemelerine kulak vermez, ilahî uyarıya kulak verir. Rabbimiz şöyle buyurmaktadır:

“Allah’ın Rasulüne muhalefet etmek için geri kalanlar oturmaları ile sevindiler. Mallarıyla, canlarıyla ALLAH yolunda cihad etmeyi çirkin gördüler. ‘Bu sıcakta sefere çıkmayın’ dediler. De ki: ‘Cehennem ateşi daha sıcaktır’ Keşke bilselerdi.” (Tevbe 81)

Mümin, cihadı hayatının gayesi olarak görmeli, nefis ve şeytandan kaynaklanan hiçbir mazeret, onu bu yoldan alıkoymamalıdır. İmanın tadını alarak cihadın zevkine varmalıdır. Gayesi için çalışmayanın, her işinde onu gözetmeyenin, davası için yaşamayı ve ölmeyi bilmeyenin davasında samimi olamayacağını bilmelidir. Cihad öyle bir ibadet ki kökü iman, gövdesi samimiyet, dalları cihad, meyvesi şahadettir. Rasulullah Efendimiz şöyle buyurmaktadır:

“Kim gaza ve cihad etmeksizin ve cihadı arzu edipde kendi kendine ‘keşke bende mücahitlerden olsaydım’ demeksizin vefat ederse münafıklıktan bir şube üzerine ölür.” (Müslim)

Cihad edip meyvesine nail olan şehitler için de Rabbimiz şöyle buyurmaktadır: “Allah yolunda öldürülenlere ölüler demeyiniz. Bilakis onlar Rableri katında diridirler. Fakat siz anlayamazsınız.” (Bakara 154)

ALLAH , kendi yolunda şehit olanlara ölü demekten bizleri men etmektedir. Rasulullah aleyhisselam şöyle buyurdu:

“Allah kendi yolunda cihad etmek için yola çıkana şu garantiyi verdi: Kim sırf benim yolumda bana inanarak peygamberimi tasdik ederek çıkarsa onu cennete sokmayı ya da çıktığı evine birçok sevapla veya ganimetler elde ederek döndürmeyi garanti ederim. Muhammed’in canı elinde olan Allah’a yemin ederim ki, herhangi bir kimse ALLAH yolunda yara bere alırsa, kıyamet gününde yara bere aldığı gündeki gibi gelir. Rengi kan renginde, kokusu misk kokusu olarak gelir. Muhammed’in canını kudret elinde bulunduran Allah’a yemin ederim ki, müslümanlara meşakkat vermeyecek olsam, ALLAH yolunda gazveye çıkan hiçbir seriyyeden asla geri kalmazdım. Ancak, onları hayvana bindirecek imkân bulamıyorum. Onlar da beni takibe imkân bulamıyorlar. Benden geri kalmak da onlara zor geliyor.

Muhammed’in canı elinde olana yemin ederim ki, ALLAH yolunda harbe çıkıp öldürülmeyi, sonra yine çıkıp öldürülmeyi ne kadar çok isterdim.” (Buhari, Müslim, Muvatta, Nesai)

ALLAH yolunda cihad edenlere yollar o kadar çok ki elinle, dilinle, malınla, canınla vb. Yeter ki o yola koyul.

Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz:

“Müşriklerle mallarınızla, canlarınızla, dillerinizle cihad ediniz.” buyurmaktadır.

Bu kadar Rabbanî ve Nebevî bir ikaz ve müjdelerin muhatabı olan mümin, cihaddan nasıl fariğ olabilir? Nasıl zulüm ve haksızlıklara bigane kalabilir? ALLAH kendisini, yeryüzünün halifesi olarak yarattığı halde, Allah’ın hükmünün hâkim olmasını yasaklayanlara karşı nasıl mücahede etmez?

Haydin imanı yaşamak ve yaşatmak için!

Allah’ın mülkünde Allah’ın adının anılmasına mâni olan zorbalarla ve kâfirlerle mücahedeye!

Yürüyelim ALLAH yolunda yürüyenler! Yürüyüşümüz dünya ve dünya üzerindeki her şeyden daha hayırlıdır.

Verelim ALLAH yolunda verenler! Rabbimiz bire yedi yüz verecek.

Vuralım ALLAH yolunda vuranlar! Biz vurmadan ALLAH vuracak.

Ölelim ALLAH yolunda ölenler! Makamımız cennet olacak.

Koşalım ALLAH yolunda koşanlar! Terimiz toprağa düşmeden amelimiz Allah’a ulaşacak.

Konuşalım ALLAH yolunda konuşanlar! ALLAH dillerimizin düğümünü çözecek.

Yazalım ALLAH yolunda yazanlar! Mürekkebimiz şehid kanına denk olacak.

Müminlerden öyle adamlar vardır ki Allah'a verdikleri söze sadık
kalırlar. Onlardan kimi adağını yerine getirdi, kimi de beklemektedirler.
(Ahitlerinde) hiçbir değişiklik yapmamışlardır. (Ahzâb / 23)

Hz. Hüseyin (a.s) Allah'a verdiği söze son nefesine kadar sadık kaldı. Şu
bizim dikkatimizi çekiyor: Insanı sadık kılan nedir? Ne ile
ispatlayabiliriz?

Her iki taraf da Müslüman olduğunu söylüyor. Yapılan ameller salih amel
olmakla düşünülebilir. Örneğin herkes namaz kılabilir… Ama ne merkezli
olarak yapıyor. Neyi hedefleyerek yapıyor?

Hz. Hüseyin (a.s), tüm kıyamının merkezine Allah'ı koydu ve her
konuşmasında, aldığı her kararda hedefini açıkladı. "Allah'a olan sadakat"
idi.

Yani Allah'a olan sadakat ve sorumluluğu, onu ve yarenlerini bu yola
sürükledi.

Ama Yezid'in ordusunda bunu göremiyoruz. Bu savaşa onları sürükleyen,
dünya hayatı ve beklentileri idi. Onlar merkeze dünyayı koydular. Görünüşte
Allah-u Ekber dediler, ama Allah'ı büyük görmediler. Ameller görünüşte Islâm
gibi varsayılabilir, ama hedef ve çırpınışları Allah'tan başka şeylerdi.

Hz. Hüseyin (a.s) şöyle buyurmuştu:

Insanlar dünya kuludur, din ise (ancak) dillerinde dolaşır, dinin
sayesinde geçimleri iyi olduğu müddetçe onun etrafında dolaşır (dindar
görünürler), zorluk ve belayla karşılaştıklarında ise, dindarlar azalır.
(Taberî)

Kufe halkı Hz. Hüseyin (a.s) taraftarı idi. Ama ne yazık ki Kufe halkı,
zamanında Hz. Ali (a.s) gibi bir önder tarafından yetiştirilmiş olmalarına
rağmen bıçak kemiğe dayanınca hakikatin ve sadakatin yolundan saptılar.

Gerçek mümin, imanın arkasında durandır. Eğer o imanın arkasında
durmayacaksa, ona mümin diyemeyiz.

Hz. Hüseyin (a.s), Aşura gecesi dostlarını toplamış, onlarla konuşmuştu.
Onlara gecenin karanlığından yararlanarak kendisinden ayrılabileceklerini ve
onları bu konuda özgür bıraktığını söyledi. Ama hiç kimse ayrılmadı.

Zaten imam budur. Özgürce, kendi irade ve seçiminle iman üzere ölmek
şehitliktir. Yoksa Yezid ve valisi Ibn-i Ziyad gibi insanları korkutarak
veya satın alarak ölüme göndermek şehitlik değildir!

Amaç Allah olmayınca, ölüme vasıl olmak önemli değildir. Önemli olan
kendi isteğinle Alllah'a olan sadakat üzere ölmektir.

Hz. Hüseyin (a.s) ve yarenleri, kendi sayılarını ve teçhizatını da, karşı
tarafın sayısını ve teçhizatını da biliyordu. Ve onların ne kadar zalim,
kendilerini öldürmeye hevesli olduklarını da görüyorlardı. Velhasıl, ertesi
gün büyük bir ihtimalle öleceklerini de biliyorlardı. Ama yine de Hz.
Hüseyin (a.s) ve yarenleri Rablerine olan sadakat sözlerini bozmadılar.
Ölümüne Allah'a olan sadakatlerini korudular. Şerefli ölümü genç kızın
boynunda duran gerdanlık olarak kabul ettiler.

Nitekim Hz. Hüseyin (a.s) şöyle buyurmuştur:

Hak üzere amel edilmediğini ve batıldan kaçınılmadığını görmüyor musunuz?
Böyle bir durumda mümin bir kimseye, Allah'a kavuşmayı (şehit olmayı)
istemesi yakışır.

Hz. Hüseyin (a.s) hayatıyla nasıl hakkın şahidi olması gerektiğini
gösterdiği gibi ölümüyle de hakkın şahidi oldu. Ve oldu ki ölümünün
şahitliği bu zamana kadar devam etsin; nasıl ki bizden sonra da yankısı
devam edecek. Ve bir kez daha gördük ki, esasında şehitler ölmüyor, her
mekan ve zamanda yaşıyorlar. Ve mesaj bu kadar canlı, şehadet dışında
olmuyor.

Yollarını kaybedenlere yeni bir meşale yaktı. Hakka yolculuk nasılmış,
bir daha gösterdi. O, zaten meşale yakanların çocuğu. O, ölümüne Allah'a
sadakati babasından, amcasından, dedesinden öğrenmişti.

Insanların "Ben Müslümanım" demekle Müslüman olunamayacağını, bunun için
ispatın gerektiğini gösterdi.

O, hayatıyla ispatladı.

O, hayatıyla zalimlere meydan okudu.

O, zilletli bir hayattansa, izzetle ölümü seçti.

O, inanan insanların satılamayacağını gösterdi.

O, inanan insanların Allah'tan başkasına hesap vermeyeceğini gösterdi.

O, insanın en büyük sermayesinin inancı olduğunu gösterdi.

O, insanın Allah'a olan yürüyüşünü gösterdi.

O, inanan insanın zalime, despota, yalana teslim olmayacağını gösterdi.

O, hakkın bakiliğini, zalimlerin faniliğini gösterdi.

O, risalet emanetinin nasıl taşınması gerektiğini gösterdi.

O, ilkeli olan inananların, ilkesiz olan inananlara üstünlüğünü gösterdi.

O, başarı ve zaferin yolunu gösterdi.

O, efendi olmanın yolunu gösterdi.

O, cennetin yolunu gösterdi.

Ya biz! ?

Hayatımız ne ki, ölümümüz ne olsun?! Hz. Hüseyin'in (a.s) yaşadığı çağın
aynısını yaşıyoruz. Sözde Müslümanlar ve Hüseyin (a.s) gibi özde
Müslümanlar. Allah merkezli inananlar ve ata dini inananlar.
Hiç kimsenin bizi dışarıdan bozmasına gerek yok. Ne Yahudilerin, ne
Hıristiyanların, ne de başka bir kesimin. Biz kendi kendimize yetiyoruz.
Peygamber'i (s.a.a) örnek alan çok az. Kur'ân-ı Kerim raflarda bekliyor,
insanlık değeri en az seviyede, tüm dikkat insanın çamur yönüne çevrilmiş,
nefis almış başını gidiyor.

Sanırım biz Allah'ımızı anlayamadık, Resul'ümüzü anlayamadık,
şehitlerimizi anlayamadık…

Yüce Allah'ım! Yalvarıyorum, bize anlamayı, idrak etmeyi nasip et! Yoksa
zillet çukurunda boğulup gideceğiz. Sözde "Müslümanım" demekle cehennemin
yolunu tutacağız. Amellerimizle yüzleştiğimiz gün pişman olmaktansa, şimdi
pişman olmayı nasip et Allah'ım!

Seni ölümüne istemeyi bizlere nasip et Allah'ım!

Yeter, küfre doymadın mı ey nefsim!

Artık sıraya gir, sözünde duranların sırasına

slam'da Sehid ve Sehadet

Ölüm asla yokluk degildir. Ölüm, su fani dünyadan ebedi hayata geçis köprüsüdür. Her canli varlik o köprüden mutlaka geçecektir. Yani ölümü tadacaktir. Vasif itibariyla ölüm iki çesittir: Cahiliye ölümü ve serefli ölüm. Islam düsmanlariyla savasilmadan, cihad niyeti tasinmadan ve zulme, dayatmaya, baskiya seyirci kalinarak nemelazimca hareket etme sonucunda gelen ölüme cahiliye ölümü denir. Bu çesit ölümle bu dünyadan ayrilan bir kimsenin kiyamet gününde hiçbir degeri olmadigi gibi Allah (c.c.)'in gerçek müminlere hazirlamis oldugu nimetlere de nail olamaz.

Zulüm, baski ve dayatmalara boyun egilmeden i'layi kelimetullah için verilen hizmet ve mücadele sonucunda gelen ölüme serefli ölüm denir. Ancak i'layi kelimetullah için Islam düsmanlariyla yapilan savas sirasinda savas meydanlarinda veya Islam düsmanlarina karsi verilen mücadele sebebiyle kafirlerin ve zalimlerin zindanlarinda iskence sonucunda gelen ölüm en serefli ölümdür. Bu Kur'an ve sünnet dilinde de sehadettir. Bu durumda hayatini kaybeden Müslüman sehittir.

Sehitler sagdirlar. Sehitler Allah'in misafirleridirler. Sehitler Allah katinda riziklandirilirlar. Sehitler için peygamberlerin bile gipta ettikleri makamlar vardir. Sehitler cennette diledikleri yerlere gidebilirler. Sehitlerin sefaati makbuldür. Sehitler kiyamet gününde gördükleri ikramdan dolayi tekrar diriltilip Allah yolunda savasarak tekrar sehid olmayi arzulamaktadirlar.

Sehadetin önemini ve sehitlere yapilan ikrami bildiren ayet ve hadisleri okuyan sahabilerin (r.a.) sehit olmak için hep savas meydanlarina kostuklarini görmekteyiz. Evlendigi gecenin sabahinda cihada çagrildigini duyup, sabah erkenden yikanma firsati bulamayarak cünüb olarak Uhud meydan muharebesine sehadete kosan, müsriklerle gögüs gögüse çarpisarak sehid olan ve sonra gökyüzünde melekler tarafindan yikanan el-Gasil lakapli Hz. Hanzala (r.a.)'in hayati bütün Müslümanlar tarafindan bilinmektedir. "Yarin savas olsa, ben de o savasa katilsam. Kafirler tarafindan sehit edilsem. Sonra karnimi yarsalar, cigerimi çikarsalar, burnumu ve kulaklarimi kesseler sonra kiyamet gününde "niçin bunlar sana yapildi?" dense, ben de: "Ya Rabbi! Senin için" desem! Bu benim için her seyden daha sevimlidir" diyerek Allah'a yalvaran Abdullah (r.a.) adindaki sahabinin dualari; günlerce aç oldugu halde avucundaki birkaç hurmayi yemek için geçecek vaktin, sehadetinin dolayisiyla cennete girmesinin gecikmesine sebep olacagini düsünerek avucundaki hurmalari yemeden atan ardindan da kilicini çekip müsriklerin arasina dalarak sehit düsen Hz. Umeyr adindaki sahabinin kahramanligi ve sehit olup sakat ayagiyla cennete adim atmasina engel olan ogullarini sikayet etmek üzere aglayarak Resulullah (s.a.s.)'e gelen ve Resulullah (s.a.s.)'den savasa çikma izni aldiktan sonra Uhud vadisinde sehit olan Hz. Amir ibnu'l-Cemuh adindaki sahabinin sehadet ve cennete girme aski güvenilir bütün siyer kaynaklarimizda mevcuttur.

Hz. Halid ibnu Velid yaklasik yüz savasa katilmistir. Bu savaslarda vücudunun çesitli yerlerinden yaklasik yüz yara almistir. Ölümcül hastaliga yakalanarak cihad meydanlarinda degil de yataginda ölecegini anlayan Halid (r.a.), ölümden korktugu için degil sehit olamadigi için aglamistir.

20. asrin ortalarinda peygamberler diyari Filistin'de Müslüman Kardesler'e mensup gönüllü Müslümanlar sehadete kosmada adeta birbiriyle yaristilar. Bölge ülkelerinin atanmis bir kisim idarecilerinin hiyanetleri olmasaydi sehadet asiklarinin sayesinde belki bugün Israil isgal devleti olmayacakti. Ihvan'a mensup Müslümanlar gösterdikleri fedakarliklarla tarih yaptilar. Bilindigi üzere, önemli olan tarih okumak ve yazmak degil tarih yapmaktir. Ihvan da bugüne kadar hep tarih yapmistir. Islam aleminin çesitli bölgelerinde dün, Afganistan ve Bosna gibi yerlere akin eden, sehadet askiyla tutusan Müslümanlar bugün de Çeçenistan gibi yerlere akin etmektedirler. Allah (c.c.) böyle Müslümanlarin sayisini ve kuvvetini artirsin.

Sehadet ve Sehitlerle Ilgili Bazi Ayetlerin Mealleri
1. "Eger Allah yolunda öldürülürseniz veya ölürseniz, Allah'in size lütfedecegi magfiret ve rahmet onlarin biriktirdiklerinden daha hayirlidir. Andolsun, ölseniz de öldürülseniz de muhakkak ki Allah'in huzurunda toplanacaksiniz." (Ali Imran, 3/157-158)

2. "Allah yolunda öldürülenleri ölüler sanmayin. Aksine onlar diri olup Rableri katinda riziklandirilmaktadirlar. Allah'in lütfundan kendilerine vermis olduklariyla sevinç içindedirler ve arkalarindan henüz onlara kavusmamis olanlari, kendilerine bir korku olmayacagi ve üzülmeyecekleri üzere müjdelerler." (Ali Imran, 3/169-170)

3. "... Süphesiz hicret edenlerin, yurtlarindan çikarilanlarin, benim yolumda kendilerine eziyet edilenlerin, çarpisanlarin ve öldürülenlerin kötülüklerini örtecek ve kendilerini altindan irmaklar akan cennetlere sokacagim. Bu Allah katindan bir karsiliktir. Karsiligin en güzel olani Allah katindadir." (Ali Imran, 3/195)

4. "Allah yolunda öldürülenlere 'ölüler' demeyin. Aksine onlar diridirler ancak siz fark edemiyorsunuz." (Bakara, 2/154)

5. "O halde, dünya hayatini ahiret hayati karsiliginda satanlar, Allah yolunda çarpissinlar. Kim Allah yolunda çarpisir sonra öldürülür veya üstün gelirse ona büyük bir ecir verecegiz." (Nisa, 4/74)

6. "Allah, Allah yolunda çarpisip öldüren ve öldürülen mü'minlerden, karsiligi cennet olmak üzere, mallarini ve canlarini satin almistir. Bu O'nun üzerine, Tevrat, Incil ve Kur'an'da vadedilmis olan bir haktir. Allah'tan daha çok ahdine vefa gösterebilen kim vardir? Su halde yapmis oldugunuz bu alisverisinizden dolayi sevinin. Iste büyük kurtulus budur." (Tevbe, 9/111)

7. "Allah yolunda hicret edip sonra öldürülen veya ölenlere gelince; Allah onlari muhakkak güzel bir rizikla riziklandiracaktir. Süphesiz Allah rizik verenlerin en hayirlisidir." (Hacc, 22/58)

8. "Inkâr edenlerle (savasta) karsi karsiya geldiginizde hemen boyunlarini vurun. Sonunda onlari yenik düsürüp üstünlük sagladiginizda (esirleri) siki baglara baglayin. Artik bundan sonra ya lütufta bulunu(p serbest biraki)n veya fidye karsiligi saliverin. Savas agirliklarini birakincaya kadar (böyle sürdürün). Iste böyle. Allah dileseydi onlardan öç alirdi. Ancak sizi birbirinizle imtihan etmek için (böyle emrediyor). Allah yolunda öldürülenlerin ise (Allah) amellerini bosa çikarmayacak." (Muhammed, 47/4)

Sehadet ve Sehitlerle Ilgili Bazi Hadislerin Manalari
1. Resulullah (s.a.s.) mealen söyle buyurmaktadir: "Allah (c.c.), yolunda cihad için çikan kimseye kefildir. Kim sadece benim yolumda cihad etmek ve bana iman ettigi ve peygamberlerimi tasdik ettigi için evinden ayrilirsa, bu kimse onu cennete koyacagimi veya elde edecegi mükafatiyla evine çevirecegimi garanti etmis olur."

2. "Muhammed'in nefsi kudret elinde olan Allah'a yemin ederim ki, Allah yolunda alinan herhangi bir yara kiyamet gününde ayni sekilde görülecek. Rengi kan renginde ve kokusu misk kokusunda olacaktir." (Buhari, Müslim)

3. "Muhammed'in nefsi kudret elinde olan Allah'a yemin ederim ki, eger Müslümanlar için zorluga sebep olmasaydim, Allah yolunda cihad eden hiçbir müfrezeden geri kalmazdim." (Buhari, Müslim)

4. "Muhammed'in nefsi kudret elinde olan Allah'a yemin ederim ki, isterdim ki Allah yolunda cihad edip öldürüleyim, sonra yine cihad edip öldürüleyim, sonra yine cihad edip öldürüleyim." (Buhari, Müslim)

5. "Sehit öldürüldügünde, sizden birinin pirenin isirmasindan duydugu rahatsizlik kadar rahatsizlik duyar." (Tirmizi, Nesai ve Darimi rivayet etmistir.)

6. Sehl ibnu Hanif (r.a.)'den Resulullah (s.a.s.)'in söyle dedigi rivayet edilir: "Allah Teala'dan samimiyetle sehadeti talep eden kimse yataginda ölse de Allah onu sehitler makamina ulastiracak." (Ebu Davud, Müslim, Tirmizi, Nesai ve Ibnu Mace)

Imam el-Benna ve Sehadet
Imam sehit Hasan el-Benna (r.a.) dava arkadaslarini cihad ruhu ve sehadet aski üzerine yetistirdi. El-Benna, davanin o meshur bes esastan besincisini "En yüce temennimiz Allah yolunda sehid olmaktir" seklinde ifade etmistir. Ayrica el-Benna (r.a.) cihad risalesini yazmistir. Bu risalede cihad, sehadet ve sehitlerin faziletini bildiren otuz bir tane hadis nakletmektedir. Imam el-Benna davanin besinci esasini açiklarken söyle diyor: "Biz ölümün, tehlikelerle dolu bir hayattan ebedi nimet ve saadetlerle dolu gerçek bir hayata geçis köprüsü oldugunu biliyoruz. O halde biz ölümden nasil korkariz?... Ey Müslümanlar! Sunu da bilmek gerekir ki, ölümden korkana ayeti celilelerin bir tesiri olmaz. O ayeti kerime ne kadar yüce, ne kadar ulvi olsa da...

Ölümü hayata tercih eden kimse için ölümle hayat müsavidir. Peygamberimiz (s.a.s.), bize hak ugrunda ölmekten korkmamayi ögretmistir. Hiçbir sey bizi korkutamayacaktir. Ölümü hayata tercih eden bir milletin önünde hiçbir sey duramayacaktir..." Ve o sonunda davasi ugruna kendisi de sehit oldu. Allah rahmet eylesin.

Sehitler Üç Kisimdir
Sehitler üç kisimdir. Dünya ve ahiret sehidi, dünya sehidi ve ahiret sehidi. Allah yolunda Islam düsmanlariyla çarpisarak savas meydaninda sehid olan kimse dünya ve ahiret sehididir. Dünya sehididir, çünkü cumhura göre üzerine namaz kilinmaz ve yikanmaz. Ancak Imam Ebu Hanife'ye göre yikanmaz ama üzerine namaz kilinir. Ahiret sehididir, çünkü kiyamet gününde sehitlere vadedilen nimetler ona da verilir. Dünya sehidi, görünüs veya ganimet gibi seyler için kafirlerle savasarak öldürülen kimsedir. Yani yikanmaz ve üzerine namaz kilinmaz. Ancak ahirette ona hiçbir mükafat yoktur. Suda bogularak, bir duvar enkazi altinda kalarak (trafik kazasinda ölen kimse de öyledir), taun gibi salgin hastaliklar sonucunda ölen veya dini, mali ve namusu için öldürülen kimseler de ahiret sehididirler.

Sehidlerle ilgili hükümler ayrintilariyla fikih kaynaklarimizda anlatilmaktadir. Ancak su hakikati dile getirmekte fayda görüyorum. Son zamanlarda sehid ve sehadet çokça istismar edilmektedir. Sehadeti hiç hak etmeyen kimselere sehitlik unvani verilmektedir. Adam hayati boyunca yazdigi bütün yazilarinda Allah'a, Peygamber'e, Islam'a, Kur'an'a ve diger mukaddesata saldirmaktan geri kalmiyor ama öldügünde veya herhangi bir nedenle öldürüldügünde ona sehid deniyor. Bazilari batil inanç, fikir ve düsünceler ugruna canini feda ediyor onlara da sehid deniyor. Birileri pavyondan, gazinodan, bardan, soygundan veya yüz kizartici bir suç islemek için gittigi yerden dönerken kaza geçirerek ölüyor ona da sehid deniyor. Bu durumlarda ölen kimselerin uzaktan yakindan sehadetle hiçbir ilgileri yoktur. Lütfen bundan vazgeçin ve bu mübarek sifati asil sahipleri olan gerçek Müslümanlara birakin ve kendinize baska sifatlar bulun.

Subat Ayi Sehadet Ayidir
Subat ayi sehadet ayidir. Çünkü bu mübarek ayda yüzlerce alim ve dava lideri sehid olmustur. Subat ayi san ve seref ayidir. Çünkü bu ayda zulüm, baski ve dayatmalara boyun egmeyerek Müslümanlarin izzet ve sereflerini korumaya çalisan gerçek Müslümanlar zalimlerin gaddar ve hain mermilerine hedef olmuslardir. Subat ayi ayni zamanda bereket ayidir. Su halde bu mübarek ayi güzel bir sekilde degerlendirelim. Bu mübarek ayda çok önemli ve degerli sahsiyetler sehid edilmislerdir. Yüzlerce örnekten iste size birkaç örnek:

1. Suriye Baas rejimi, Hama katliaminda kadin-erkek, çocuk-yasli demeden yaklasik 40 bin Müslümani sehid etti.

2. Sapka kanunu çikarilmadan önce yazdigi bir kitapta Müslümanlarin sapka giymelerinin caiz olmadigini belirtmesi suç olarak gösterilmis, daha önce Giresun mahkemesinin verdigi karar dikkate alinmadan 1926'da büyük alim Iskilipli Atif Hoca Istiklal Mahkemesinin verdigi kararla idam edilmistir. Idam edilmeden önce Atif hocanin son sözü su olmustur: "Zalim ve kafirlerle elbette mahser günü hesaplasacagiz."

3. 1931'de Erbilli M. Esad Efendi zehirli igne ile sehid edildi.

4. Büyük dava adami ve dava alaninda asrin müceddidi Imam Hasan el-Benna 12 Subat 1949'da gün ortasinda Kahire'nin en islek caddesinde hain kursunlarla vurularak sehid edildi.

5. Islam için bas kaldiran Seyh Said efendi bu hareketinden dolayi elliye yakin seyh ve alim arkadasiyla Diyarbakir'da asilarak idam edildi. Seyh Said'in hareketi 13 Subat 1925'te baslamistir.

6. Malcolm X Amerika'da sehid edildi.

7. 25 Subat 1994'de Filistin'in el-Halil kentindeki Halil Ibrahim Camii'nde sabah namazi kilan Müslümanlarin üzerine yahudi Barush Goldstein adindaki adam tarafindan yaylim atesi açilarak 67 Müslüman sehid edildi.

8. Intifadanin ilk nüvelerini atan Seyh Izzeddin el-Kassam (r.a.) 1935'de sehid edildi.

Allah (c.c.) hiçbirimizi dogru yoldan ayirmasin.

Şehid Ve Şehadet

Şehit;ALLAH’a tam teslim olmuş dünyanın ebedi hayata geçişte bir imtihansahası olduğunu iyi idrak etmiştir İslami değerlerin çiğnendiğitopraklarda ALLAH’ın ipine sımsıkı sarılmış tavizsiz bir hayattanörnekler sunmuştur geriden gelenlere Biz hakikati yaşayan kaç kişiyizki ? sorusunu sormadan sağına soluna bakmadan, dosdoğru yoldan sapmayanbir hayat sürmüştür Zalim idarecilerin hakim olduğu beldelerde onlaraitaat etmemiş saltanatlarını pekiştiren görevler almamış öncedensenaryosu belli bir oyunun figüranlığını reddederek ilahi senaryoyualternatif olarak haykırmıştır Mal aile imtihanından haberdar olarakonlara gönlünü kaptırmamış tek sevgilisi ALLAH’a bağlı kalarak kalplerancak ALLAH’ı zikretmekle tatmin olur Ayetinin gereğini yerinegetirmiştir Tarafsız ortada renk değiştiren bir siyasete bulaşmamıştavizsiz tek doğru olanı anlatmıştır Zalime hakkı haykırmanın ne büyükbir ibadet olduğunu öğrenmiş zulme boyun eğerek izzetsizceyaşamaktansa, şerefli bir ölümü, şehadeti seçmiştir. Yaratılış gayesiniiyi kavramış hayatının ibadetlerinin ve ölümün sadece ALLAH’ın rızasınıkazanmak için olduğunu bilerek bunu hayatında pratikleştirme başarısıgöstermiş ve geriden gelenlere fener olmuştur

Şehadet En Büyük Aşk Şehid İse En Büyük Aşıktır
Şehid Neye Aşıktır : Bir İnsan Hiç Bukadar Ölümü Severmi ALLAH Aşkına Bugun Halk İçine Girip Ve Yaşları 19 İle 30 Yaş Arası Gençler Arasında Anket Yapın ve sorun ölümü yani ölmek istermisin diye ikinci sorunuzda nasıl bir yaşam istersin
Eminim ölümü istermisin ölmek istermisin diye sordugunuzda size delimisin ya niye ölmek isteyeyim mis gibi yaşamak gezip tozmak eğlenmek varken ölmeyi neden isteyeyim daha gencim der
Ama Birde ALLAH yolunda bir Mücahide bu soruyu sorsanız ölmek istermisin diy
Bin ah işitirsiniz gözlerinden yagmur gibi yaşlar akar çünkü
yüreği yanıyor çünkü şehadet aşkı yüregini kavuruyor çünkü şehadet özlemi ile ciğeri dağlanıyor ALLAH' a nasıl kavuşmak istemeyeyim der size ResulALLAH' a Sahabelere nasıl kavusmak istemeyeyim der
Şehid Dünya hayatını elinin tersi ile itip ölüme koşuyor işte şehid demek ki ALLAHa' a Aşıkmış Şehadete Aşıkmış Yani ALLAH Yolunda öldürülmeye aşıkmış
Ama Şehid ölmez ki o çürümez ki o unutulmaz ki Bakın Rabbimiz diyor onlar ölmez onlara ölüler demeyin diyor şehidlerin ölmedigini ben demiyorum arkadaslar ALLAH Diyor
Âl-i İmrân Süresi 169-170 Ayetler
ALLAH yolunda öldürülenleri sakın ölüler sanma. Bilakis onlar diridirler,Rableri katında ALLAH’ın, lütfundan kendilerine verdiği nimetlerin sevincini yaşayarak rızıklandırılmaktadırlar. Arkalarından kendilerine ulaşamayan (henüz şehit olmamış) kimselere de hiçbir korku olmayacağına ve onların üzülmeyeceklerine sevinirler.

Bakınız Rabbimiz Buyuruyor Onlar ölü değiller ölmezler onlar diridirler hemde ona lutfumuzdan verdiğimiz nimetlerden mutlu sevinçli halde rızıklanıyor arkalarından gelecek kardesleri için seviniyorlar

Ey Şehidim Senin Damlayan Kanınla Birlikte Binlerce Şehid Gelecek
Ey Şehidim Senin Bir Damla Göz Yaşınla Binlercesi Katılacak
Ve O Göz Yaşların San Vuran Elleri Boğacak Yiğidim Şehidim

Şehidlik Peygamber Safında dır cennet makamı firdevs cenneti dir rivayetlere göre rabbimizin izin verdigi 70 kişiye şefaat edecek
Peki bu şehid ne yapyı bu makamları hak etti evet bu şehid sadece canını vererek bu makamlara ulasmadı
Rabbine Resulune Kurana Kardeşi,ne gönul bağlamış itaat göztermiş Rabbine Resulune Kurana Kardeşine Uzanan dilleri elleri kesmiştir islam davasına gönul vermiş islam için savaşıp dert çile çekmiştir Rabbinin dini yer yüzünde hakim olmasi için canı ile malı ile savaşmış ve bu ugurda yaralandı bacağı koptu kolu koptu gözleri yandı vucudu parçalandı ama o yinede rabbinin davasından vaz geçmedi zerre kadar taviz vermedi ve sunları soledi
Saçlarım Kdar Başım Olsa Hak Yolunda Olsun Feda
Madem Ölüm Tek Bir Defa Gelecek Oda Neden ALLAH İçin Olmasın
Oda isteseydi sadece dünya hayatını seçip büyük bir iş yeri kurup para mülk sahibi olup evlenip çoluk çocuğa karışup islam dinini kardeşini davasını unutup dünyaya dalardı
klimaların altında namaz kılıp midesini kebab kadayıf tatlılar la doludurup zevkine göre yaşaya bilirdi ama şehid böyle yapmadı şehid bunların hepsini elinin tersi ile itip
Kardeşim dedi Zulüm Goren kardeşini unutmadı Dinim dedi islamı unutmadı Ölüm dedi Şehadeti Unutmadı Kurtuluş olarak gördü dini için Rabbi için Resulu için ömrü boyunca rahat yüzü görmemiş hep savaşmış mucadele etmiş çile ile kederle işkenceler ile karşılaştı
Lakin şehid bu yolda iken davasında iken önüne çıkan engelleri sıkıntıları dertleri işkenceleri kederleri musibet olarak görmüyordu ki bilakis seviniyor çünkü aklına şu ayet geliyor her daim
Siz Sizden Öncekilerin Çektiklerini Çekmeden Cennete Girebileceginizmi Sandınız Sizden Öncekiler Demir Taraklar İle Tarandılarda Yinede Davalarından vaz Geçmediler

Bu Ayet Aklına gelince karşısına çıkan engellere işkencelere tebessum ediyor hamdu senalar ediuor çünkü ALLAH İçin birşeyler yapıyor islam için mucadele ediyor ALLAH için sıkıntı çekiyor ALLAH için İşkence Görüyor seviniyor Rabbinin huzuruna boş donmeyecegi için seviniyor
Evet Arkadaşlar Müsluman Devamlı kederlidir
Devamlı Kalbi Hüzünlüdür
Müslüman Olmak Kolay Değildir
Müslüman Olmak Dünyalar Eder
Müslüman Olmak Sıkıntının Kederin Hüznün Başlangıcı Demektir
Çünkü müsluman Şehadete Sevdalıdır
Rabbine Ve Resulune Sevdalıdır
Müslümanın Kederi Hüznü Şehadete Kadar dır Şehid Ölürken Bile Tebessum Eder Bu nasıl ölümdür insan hiç ölürken tebessüm edermi
eminim ki bir çok ceset görmüssünüzdür yüzleri korkudan mosmor olmuş buyuk dehşet verici korku ifadesi vardır
ama birde şehide bakın yüzünde tebessum var sevinç mutluluk ifadesi var kolları parçalanmış bacakları kopmuş yüzü şarapnel parçalarından yanmış ama hala yüzünde tebessum ediyor mutluluk ifadesi var

ALLAH sehadetlerini kabul etsin.
ALLAH onlara nasil bir ikram da bulundu ki, onlari nasil karsiladi ki onlar da böyle güzel gülümsüyorlar.
Ne nimetler icindeler ALLAHuAlem.
Bize de nasip olsun oyle güzel güzel gülümsemek...
.... İyi amel isleyenlere altindan irmaklar akan cennetler veririz.

ALLAH şehadetlerini kabul etsin.

Hiçmi acı çekmiyor hiçmi korkmuyor ama öyle ya şehid niye korksun ki kimden korksun o acı çekmez ki insan sevsigine kıyıp acı çektirir mi korkuturmu rabbimde şehidine sevgili kuluna acı çektirmez korku vermez şehidi ruhunu teslim edince rabbim sevgilisine ona verecegi makamları gösterir mertebesini gösterir firdevsi gosterir cennet kokusunu verir bunları kazanan hiç uzlup korkarmı acı çekermi arkadaşlar hatta ve hatta rabbim beni bir kez daha dunyaya gonder doner ki senin için bir kez daha öleyim birkez daha bir kez daha der
yahu insan birdaha ölmek istermi birdaha acı çekmek istermi bir daha dunya sıkıntısı açlığı çekmek istermi bu nasıl aşk bu nasıl sevda bu nasıl sevgi bu nasıl iman ya rab bizede nasip et
Evet bizede nasip olurmu arkadaşlar ?
bir şey istiyorsak bedel ödememiz lazım bunu bir örnekle açıklamak isterim nasıl bedel ödemek ?
bugun bir bakkala gidin bir ekmek isteyin bakkalcı sizden ekmeğim bedelini ister bakın ekmeğin bedelini ucretini vermeden ekmeği alamadık peki biz ALLAH' tan Şehadeti Şehidliği İstiyoruz Peygamber Safında olmayı Firdevsi İstiyoruz Peki Bunun Bedelini Ödedikmi Ucretini Ödedikmi bunun ücreti 3-5 Kurus para değil bunun bedeli ücreti ALLAH' a itaat ALLAH' ın dinine sadakat ALLAH' ın İpine sarılmak ALLAH' ın dinini anlatmak ve yer yüzünde hakim kılmak için mücadele etmek yani cihad etmek tir ALLAH' în Resulunu sevip onun yolunda gitmektir kurana sımsıkı sarılıp ona sahip çıkmaktır işte şehid bunları yaptı bedel olarak bunları odedi ve bu uğurda canını ve malını feda etti şehid te biliyordu ki Şehadet yan gelip yatmak ile hak edilmez Şehadet kahvehanelerde boş zaman geçirmekle elde edilmez
şehid dediki şehadet ALLAH yolunda yorulmakta ALLAH yolunda çile çekmekte ALLAH yolunda fedakar olmakta ALLAH Yolunda koşmaktadır ALLAH' ın dinini anlatıp sahip çıkıp yeryüzünde hakim kılmaktadır dedi ve koyuldu bu davaya hemöde bu davaya başı ile beraber girdi hemde hele dur önce kendi nefsimi terbiye edeyim hazır değilim cihada çevreme anlatayım dememiş cihad kapısına geldigi vakit hemen katılmıs o kutlu davaya
Peki Şimdi Biz Oturup Tefekkur Edelim Biz Şehadeti Nerelerde Aradık ?
Cihad kapımıza geldimi hele biz önce kendi nefsimizi terbiye edelim diyoruz yahu evliyaullah mı olmayı bekliyoruz ?
kalkalım silkilenelim kendimize gelelim dinimize saldırıyorlar Resule dil uzatıyorlar bacımızın turbanını çıkarmaya çalısıyorlar Mescid-i Aksayı Yıkmaya çalısıyorlar Kardeşimizi parçaladılar buldezerler le ezdiler parçaladılar sen se nefis terbiyesinden bahsediyorsun tabi ya nefsimize hoşl geliyor klimaların altında namaz kılıp mideyi kadayıflarla tatlılar la doldurup yan gelip yatmak

Şehidin Sevgisi
Şehid Ölmeyi Sevdi
Yen Yaşamayı Sevdin
Şehid Mücadeleyi Sevdi
Sen Rehaveti
Şehid Savaş Meydanlarında Bir Mermiyi Sevdi
Sen Lünaparkta Oynamayı Sevdin
Şehid Şehadet Şerbetini İçmeyi Sevdi
Sen İçkiyi Cocolayı Malboroyu İçmeyi Sevdin
Şehid Müslümanı Sevdi
Sen Müslümana Zülum Edeni Sevdin
Şehid Peygamberinin Hayatına Özendi
Sen Podyumdaki Mankenin Hayatına Özendin
Şehid Kuranı Takip Etti
Sen Modayı Takip Ettin
Şehid At Üstünde Şehadete Koştu
Sen Mecsedesle Eğlenmeye Koştun
Şehid Şehadet Gömleğini Giymeyi Sevdi
Sen Gaflet Gömleğini Giymeyi Sevdin
Şehid Kuranı Dinlemeyi Sevdi
Sen Küfürün Şarkılarını Dinlemeyi Sevdin
Şehid Kapanıp İffetli Olmayı Sevdi
Sen Açılıp Namussuz Olmayı Sevdin
Şehid Cihad Meydanlarında Mermiler ile Dans Etmeyi Sevdi
Sen Poduyumlarda Karı Kızla Dans Etmeyi Sevdin
Şehid ŞEHADETE Aşık Oldu
Sen Dünyaya Aşık Oldun

İşte Fark Burada Kardeşim Şehidimi Hor Görme

Hakkınızı Helal Edin Kardeşler biraz uzun oldu bu kısa aklımla bir kaç kelime ile içimden gelenler ile şehidi şehadeti anlatmaya çalıstım nice alimler cilt cilt kitaplar yazarak bitirememiş bu konuyu ben bir kaç kelime ile hiç bitiremem şehidi ancak şehid gibi yaşadıgımız takirde anlayabiliriz Yorumlarınızı fikirlerinizi bekliyorum inş.
ŞEHİD GİBİ YAŞAMADAN ŞEHADET NASİP OLMAZ
Rabbim bizlerede şehid gibi yaşamayı riyasız kibirsiz tertemiz Şehadet nasip etsin (amin)
şimdi Rabbimiz Şehidler Hakkında Ne Buyuruyor Bir Kaç Ayet Okuyalım inş.
Âl-i İmrân Suresi 171. Ayet
(Şehitler) ALLAH’ın nimetine, keremine ve ALLAH’ın, mü’minlerin ecrini zayi etmeyeceğine sevinirler.

Ahzâb Suresi 23. Ayet
Mü’minlerden öyle adamlar vardır ki, ALLAH’a verdikleri söze sâdık kaldılar. İçlerinden bir kısmı verdikleri sözü yerine getirmiştir (şehit olmuştur). Bir kısmı da (şehit olmayı) beklemektedir. Verdikleri sözü asla değiştirmemişlerdir

Tevbe Suresi 52. Ayet
De ki: “Bizim için siz, (şehitlik veya zafer olmak üzere) ancak iki güzellikten birini bekleyebilirsiniz. Biz de, ALLAH’ın kendi katından veya bizim ellerimizle size ulaştıracağı bir azabı bekliyoruz. Haydi bekleyedurun. Şüphesiz biz de sizinle birlikte beklemekteyiz

Sevda nedir ki hakka olmayınca

Kavga nedir ki hak için olmayınca

Ölüm nedir ki şehadet olmayınca

Rabbim sizi sevsin ki şehitlerden olasınız

es selamun aleykum

Şehit gibi yaşamadan şehadet nasip olmaz

Amin..

İslamda hicab ve kadının evinde karar kılması hakkında

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـنِ الرَّحِيمِ

الحمد لله نحمده ونستعينه ونستغفره، ونعوذ به من شرور أنفسنا وسيئات أعمالنا، من يهده الله فلا مضل له ومن يضلل فلا هادي له. ونشهد أن لا إله إلا الله وحده لا شريك له، وأن محمداً عبده ورسوله صلى الله عليه وعلى آله وأصحابه ومن تبعهم بإحسان وسلم تسليماً كثيراً .

أما بعد،

Ne acıdır ki bugün islam alemi dedigimiz 10 larca ülkede islami hicab hiç kimsenin zorlaması olmadan kaldırılmıştır. Kadınlar sözde müslüman kadınlar allahın emrettiği kuranı kerim ve hadisi şeriflerde geçen annelerinin veya ninelerinin bildiği örtünmeyi beğenmemektedirler. Onlar müslümanların birliğini bozan günahlar içinde yaşayan avrupalı kadınlarını örnek almaktadırlar

Müslüman alimler allahın emrini yüceltmek ve müslümanları hidayete davet etmek için hicabın vucubiyetine dair kitaplar risaleler yazmışlardır. Bunlardan biride çok istifade ettigimiz faziletli şeyh muhammed ahmed islamil el mukaddem dir. bu konuyu ele alirken onun kitabından faydalandım. Gene büyük alim muhammed bin salih el useymininde risaletul hicab adı altında bir risalesi vardır.

Ne gariptir ki hanımların kapanması için erkekler risale yazmaktadır. Kadınların ise kapanmaya hiç gonlu yoktur. Allah bir konuda kuranı kerimde hüküm verdikten sonra hadisi şeriflerde hazreti muhammed sallahu aleyhi ve sellem de kuranı açıklar mahiyette kelam ettikten sonra hiçbir müslümana bu hükümden başkasına uymak caiz olmaz

müslümanım diyen bir hanımın islamın emrettigi şekilde kuran hadis sahabe kavlleri ve mezheb kitapları çerçevesinde örtünmesi farzdır. Eger bunu yapmazsa gunahkar bir insan olur. Hattı zatında örtünmemek hırsızlıktan ve yalandan da büyük bir günahtır. Çünki insan yalanı günde 1-2 kez söyler veya hırsızlığı haftada ayda bir yapar. Tabiki bunlarda günahtır. Ancak yapildigi anda haramdırlar. açıklık saçıklık , o kadın dışarı çıktıgı andan itibaren başlar. Yani okuyan veya çalışan açık bir bayan gunde 10 saat durmadan günah işlemekte allaha isyan etmektedir. Bu çeşmeden akan suya yani devamlı durmadan akan suya benzemektedir

işte bizde bacilarimizi allahın emirlerine davet etmek için allahın emirlerini onlara hatırlatmak için bu konumuzu ele aldık. Gücümüz yettigince kuran ve sünnetteki gerçek hicabı aciklamaya calisicaz inshaAllah. Ben inanıyorumki pekçok hanım allahın emirlerini yapmak istemekte ancak onları çevreleri veya cemaatleri tarikatleri yuzunu elini açsanda olur peçeye luzum yok diyerek yoldan çıkarmaktalar. İşte bu kardeşlerimizede inşallah bu sohbetimiz bir rehber olacaktır

işleyecegimiz meseleleri madde madde işlemeye allahdan yardım isteyerek başlıyoruz

1 – seddi zerai

islamiyet bir takım günahları haram kıldığı gibi o günahlara giden yollarıda haram kılmıştır. Yani şu haramdır demiştir ancak onun işlenmesi için yapilacak yaklaşımlarıda yasalamıştır. İşte buna seddi zerai diyoruz. Mesela, içki içmek haramdır. Ancak onu satmak, almak, taşımak, servisini yapmakta haram kılınmıştır.

Ve gene faiz yemek haramdır ancak resulullah sallahu aleyhi ve sellem faizin katipligini yapana şahidligini yapanada lanet etmek sureti ile, hiçbir şekilde ona ortak olmayı hoş karşılamamıştır.işte bunun gibi zinada büyük haramlardan biridir. İsra suresinde şöyle buyurulmaktadır : وَلاَ تَقْرَبُواْ الزِّنَى إِنَّهُ كَانَ فَاحِشَةً وَسَاء سَبِيلاً '' zinayada yaklaşmayın çünki çok kötü bir yoldur.

evet zina kötüdür ancak ona yaklaşmayında deniliyor. Bu minvalden olarak efendimiz sallahu aleyhi ve sellem namahrem kadınlarla baş başa kalmayı aynı oda ev içinde kalmayı nehyetmiştir. İki kadının arasına oturmayı ve aralarında yürümeyi nehy etmiştir. Bunun gibi yabancı hanımlara gayri ihtiyari bakmak müstesna bakmayıda nehy etmiştir.

İşte bunun gibi takdir edersiniz ki zinaya giden yollardan biriside karşı cinsten birisine bakmaktır. Kadında güzel bir canlıdır. Yüzü elleri vucudu olsun erkekleri kendisine çekmektedir. Ve bir bakma iki bakma sonucu akla ona yaklaşmak gelir. Sonra adam gidip ona yaklaşır konuşur. Samimi olurlar belki bir yerlere giderler ve çok büyük günahlar işleyebilirler.

İşte islamiyet bunun önünü kesmek için toplumda nikah harici ilişki olmaması için tecavüzler ırza geçmeler olmaması için kadının güzelligi olan yüzü elleri dahil tüm vücudunu kapatmayı ve örtmeyi farz kılmıştır.

Çünki islamın esas emrettigi örtünme olan hicab yani peçey veya çarşaf giyen bir hanım cinsel olarak kimseyi çekmez. Ve böylece o cemiyette kötülük olmaz.

2 – kadının evinde oturması esastır

allah teala kuranı kerimde söyle buyurmaktadır :

وَقَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَلَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيَّةِ الْأُولَى evlerinizde oturun/karar kılın/ cahiliye kadınları gibi sokaklarda dolaşmayın – ahzab 33 -

çünki kadının evinde oturması esastır. Onun rabbine en yakın olduğu yer evidir. O evinde her türlü kötülüklerden korunmuştur. Evinde kıldığı namaz dışarda mescidde kıldığı namazdan daha hayırlıdır. Osmanlı kültürünü muhafaza eden memleketimizin bazı kazalarında hağlen hanımlar evlerinde oturmakta zaruret harici evin haricine çıkmamaktalar.

Hazreti peygamber sallahu aleyhi ve sellem hazreti fatımaya evin içinde olan işleri yani yemek temizlik gibi işleri, hazreti aliyede kazanç gibi dış işleri yapmalarını tavsiye ederek hayatı ikisi arasında taksim etmiştir – metalibu aliye -

müslüman hanımın esas yeri evidir. Dışarı pek çıkmamalıdır. Ancak çıktığındada islami örtü ile örtünmelidir. Daha detaylı bilgi için ihtilat hakkındaki risalemize bakılabilir

evet tüm bunlardan sonr yazımızda devamlı geçen HİCAB kelimesine gelebiliriz hicab nedir?

3 – hicabın lugattaki manası :

birşeyi örtmek kapatmak birşeyden gizlenmek iki şey arasında perde rolü görmek dış tehlikelere karşı birşeyi kapatmak bir şeyi örtmek manasına gelir kısaca – bkz : lisanul arab tacul arus el mufredat el mesabih el munir -

4 – şer'en hicabın manası :

kadınların örtmeleri farz olan yerlerini örtmelerine hicab denilmektedir. İmam ahmedin şu sözü meşhurdur : kadının tırnağı dahi avrettir yani kadın tüm vücudunu kapatmalıdır. Dışarı çıktıgında veya yabancı erkekler onu gördügünde.

5 – ehli kitab indinde hicab :

peçenin sadece müslümanlar tarafından bilindiği ilk olarak onu islamın ve hazreti muhammedin vaaz ettiğini düşünmek tarihi hakikatlere aykırıdır. O ne bazı arapların sandığı gibi osmanlı icadıdır nede zamanla ortaya çıkmıştır. Dua etmek gibi oda bütün temelde allah tarafından gönderilen kitaplara bağlı olan dinlerin ortak düsturlarındandır

bugün bile hristiyan rahibeler bizim peçeye benzeyen bir örtü kullanmaktadırlar. Ancak onlarda zamanla şeytana uymuş ve yüzlerini açmışlardır. Ancak onların bol giyinmeleri dikkat çekicidir. Ayrıca bugün yunanistanda romanyada eski katoliklik ve ortadoksluguna baglı olan kavimlerde aynı bizim nenelerimizin kullandıgı ve islamında emrettigi peçe kullanımı görülmektedir.

Bu bize şunu göstermektedir ki peçe kullanımını ilk kuranı kerim getirmemiş o yahudi ve hristiyanlar tarafındanda bilinmekte idi.

6 – hicab kullanmak allah ve resulune itaattir

birazdan nakledecegimiz ayet ve hadislerde görecegiz ki cenabı allah ve onun resulü – sallahu aleyhi ve sellem – hanımların hicab kullanmalarını emretmişler. O ayet ve hadislere uymak allah ve resulune itaattir. Müslüman hanıma düşen cemaatinin çevresinin ne dedigine bakmadan kuranda hadiste ne yazıyorsa ona bakmasıdır. Ayrıca memleketimizde yaşanan inkilab hareketleri ve memleketi dinden çıkartma hamlesinden önce tüm osmanlı memleketinde kadınlar peçe giyerdi bu yeni çıkmış bir icad değil ki

hicab giyen hanımlar temizliği iffeti ve imanı simgelemektedirler. Ancak iffet sahibi bir hanım bu şekilde örtünebilir. İffetsizlik ve hayasızlık ise açılıp saçılmaktan ibarettir.

Ayrıca şunuda belirtmek gerekir ki namus duygusu kıskanma duygusu gayret duygusu islamın temellerindedir. Hanımını kızını akrabalarını kıskanmayan bir erkek islama göre büyük gunah işlemektedir. Buna deyyusluk deniliyor. Yani bir kimse namusunu kıskanmıyorsa o deyyustur

ayrıca islamiyetten ziyade kıskanma duygusu insanın yaratılışltan gelen bir duygusudur. Bugün dunyanın neresinde olursa olsun küçük bir erkek çocugu yabancı bir erkegin ablasına veya annesine bakmasından rahatsız olur. Ve o bakana karşı düşmanca hareketler sergiler.

Peki ben soruyorum müslüman oldugunu söyledigi halde hanımını açık saçık sokaklara yollayan erkeklerde bu kıskanma duygusu yokmudur namus tamamenmi yok olmuştur? Evet bunun cevabını onlar vermelidir

hanımlara düşende kendi ahlak ve namuslarını koruyabilecek erkeklerle evlenmeleridir

bundan 80 sene kadar evvel türkiyede bir tane bile açık saçık dolaşan kadın yoktu. Saçı yüzü açık bir kadın sokağa çıkamazdı. Bu hem devletin hemde toplumun hoş görmediği birşeydi. Namussuzluk olarak addedilirdi. Ancak ne olduysa toplum şartları birileri tarafından degiştirildi. Ve osmanlı devletini yıkan avrupanın hayasız kadınlarının kıyafeti olan açık saçıklık türkiyede ve islam aleminde yayılmaya başladı

avrupalı kadınları taklid etmek gerçekten bir müslüman kadına yakışmaz. Bize düşen kuran ve sünnette gördügümüz gibi osmanlı ve selcuklu atalarımız gibi giyinmektir. Avrupada bir güzellik yarışması yapiliyor 1934 senesinde. Ve türkiyeden ilk defa o yarışmaya bir türk kızı mayolarla bikinilerle açık saçık kıyafetlerle katılıyor

ve avrupalılar bu kızı birinci seçiyorlar. Ve alkışlar ve gülüşmeler arasında jüriden bazıları şu sözleri söylüyor : osmanlı kızlarından birinide sonunda bu halde görebildik. Bu bizim için en büyük bir başarıdır diyorlar

işte sanmayın ki açık saçıklık çağdaşlıktır. Avrupalılar bizim onlara benzememizden dolayı gülmekte ve bizi aşağalamaktadır. Her milletin kendisine has bir kıyafeti milliyesi vardır. Müslüman kadının milli kıyafeti ise peçesidir feracesidir. Mini etekler o dar ve kısa ahlaksız kıyafetler her türlü dinden çıkmış avrupa kadınının kıyafetidir

günümüz türkiyesinde insanlar tesettürün farz olduğunu sanmaktadırlar. Onların farz oldugunu inandıgı tesettür de ise yüz ve eller açıktır. Halbuki gerçekler çok farklı. Kuran ve hadiste yüzü ve elleri kapatmanında farz oldugunu görüyoruz. Simdi delillerini nakledecegiz :

1- kuranı kerimden deliller

a - يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُل لِّأَزْوَاجِكَ وَبَنَاتِكَ وَنِسَاء الْمُؤْمِنِينَ يُدْنِينَ عَلَيْهِنَّ مِن جَلَابِيبِهِنَّ ذَلِكَ أَدْنَى أَن يُعْرَفْنَ فَلَا يُؤْذَيْنَ وَكَانَ اللَّهُ غَفُوراً رَّحِيماً

Ey peygamber! Hanımlarına, kızlarına ve müminlerin kadınlarına hep söyle de cilbablarından (dış elbiselerinden) üzerlerini sımsıkı örtsünler. Bu onların tanınmalarına, tanınıp da eziyet edilmemelerine en elverişli olandır. Bununla beraber Allah çok bağışlayıcıdır, çok merhamet edicidir. - ahzab 59 -

elmalılı hamdi yazır meşhur tefsiri hak dini kuran dilinde bu ayetin tefsirinde sunları yazmaktadır :

CİLBAB: Baştan aşağı örten çarşaf, ferace, câr gibi dış elbisenin adıdır. (كل ثوب لمرأة تلبسه فوق ثيابها) , "Kadınların elbiselerinin üstüne giydikleri her çeşit giysidir." " الذي يستر من فوق ا لى اسفل " Tepeden tırnağa örten giysidir . " ا لملحفة"كل ما تستربه من كساء او غيره "Kadınların tesettür ettikleri her türlü elbise ve başka şeylerdir." "Çarşaf ve peçedir".

İDNÂ: Yaklaştırmak demek ise de, âyette ( على ) ile kullanılması, kapsamak suretiyle sarkıtmak mânâsını da ifade ettiğinden üzerinden sıkı örtmek demek olur. Cilbabdan örtmek tabirinde de iki şekil vardır. Birisi cilbablarından birisiyle bütün bedenini sıkıca örtmek, birisi de bir cilbabın bir tarafıyla başından yüzünü örtmek demek olur. Bu beyanda da iki suret vardır. Birisi kaşlarına kadar başını örttükten sonra büküp yüzünü de örtmek ve yalnız tek bir gözünü açık bırakmak. ikincisi de alnının üzerinden sıkıca sardıktan sonra, burnunun üzerinden dolayıp gözlerini ikisi de açık kalsa bile, yüzün büyük bir kısmını ve göğsü tamamen örtmüş bulunmaktır. Rivayet olunduğu üzere Ümmü Seleme ( r.a.) demiştir ki: (يُدْنِينَ عَلَيْهِنَّ مِن جَلابِيبِهِنََّ) "Cilbablarından üzerlerini sıkı örtsünler' âyeti nazil olduğu zaman Ensar kadınları üzerlerine siyah elbiseler giyerek öyle bir ağırbaşlılık ile çıkmışlardı ki, başları üstünde kuşlar varmış gibi idi."

allah kendisinden razı olsun ve rahmet eylesin. O memleketin zor şartlarına rağmen islamdaki örtünmeyi tüm gerçekliği ile nakletti.

Memleketimizde tanınan ve sevilen bir alim olduğu için merhumun tefsirini buraya aldık. Simdide tefsir ilminde en muteber tefsir olan taberi tefsirinde ibni cerir et taberinin bu ayetin tefsiri hakkında ki yazılarını nakledeceğiz :

bu ayetlerden kasıt hanımlar dışarı çıktıklarında yüzlerini açmamaları vücudlarını örtmeleri ve böylece kendilerine fasıkların takıntılık etmemesidir. Ancak ehli ilim bu ayette geçen idna hakkında ihtilafa düşmüşlerdir. Onlardan bir kısmı şöyle demiştir : hanımlar dışarı çıktıklarında tüm vücudlarını örtecekler ve yüzlerinide örtecekler ancak bir gözleri açık kalacak

ve ibni abbas radiyallahu anhın senediyle şöyle dedigini nakleder : allah mümin hanımlara ihtiyacları için dışarı çıktıklarında başlarının üzerinden cilbabları ile yüzlerini örtmelerini ve bir gözlerini açık bırakmalarını emretti

ve senedi ile ubeydeden bu ayetin tefsiri hakkında şunu nakletti : hanımlar ağızlarını ve yüzlerini kapatacaklar ancak sol gözlerini açık bırakacaklar

ve ibni sirinden senedi ile onun bu ayet hakkındaki tefsirini nakleder : başın yüzün örtülmesi ve bir gözün açık bırakılmasıdır

diğerleri ise şöyle dediler : belki emir yüzün tamamının örtülmesidir

ibni abbas radiyallahu anh den senedi ile bu ayetin tefsirinde şunu nakletti : yani yüzün örtülmesinde şiddetli olmak

ve gene ibni cerir mucahid ve katadeden de yüzün tamamını örtmenin farz olduguna dair tefsirler nakletti – tefsiri taberi –

bilinmelidir ki bu yüzün örtülmesi hususunda ihtilaf yoktur. Ancak tek gözmü açık kalsın yoksa tamamımı örtülsün ihtilaf buradadır. Bizim osmanlı memleketinde ise halk daha çok yüzün tamamını örtme kavli ile amel etmiştir. Gözü kapalı nasıl görebilir deeyenlere ise ince siyah tül olursa eger yuzde hem dışardan birisi göremez hemde o gözden dışarısı rahat gorulebilir.

Afganistan pakistan gibi yerlerde ise tek göz açıktır genelde

tefsiri begavi sahibi imam begavi ise bu ayetin tefsirinde şu yazıyı yazmaktadır : idna hususunda ibni abbas ve ubeydenin tefsirleri kafidir. Baskalarının sözlerine iltifata luzum yoktur. Ben hazin tefsirinde bu yazdıklarımdan başka bişey gormedim ( ibni abbas ve katade kavilleri taberi kısmında nakledilmişti. Hazin tefsiri ise osmanlıda meşhur guzel bir tefsirdir )

sözü fazla uzatmak istemeidiğimizden ve akıl sahibine her ayet hakkında 1-2 tefsirden nakil yeteceği için diğer mufessirlerin bu ayet hakkındaki yorumlarını nakletmedik. Ancak onların hepside yüzü kapatmak farzdır demektedir. Kitabından istifade ettiğimiz el mukaddem o ulemanın hepsinden kaynaklı olarak bu konudaki yazılarını eserinde nakletmiştir. İsteyen oraya bakabilir. İşte eserinde yuzu kapatmak farzdır diyen müfessirlerden bazıları : er razi , zemahşeri , kadı ebu bekir , ibnul cevzi , beyzavi , nesefi , ibni teymiyye , ibni kayyım , ibni hayyan , ve yaklaşık 40 kadar müfessirler

b- وَقَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَلَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيَّةِ الْأُولَى وَأَقِمْنَ الصَّلَاةَ وَآتِينَ الزَّكَاةَ وَأَطِعْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً

Hem vakarınızla evlerinizde durun da önceki cahiliyet devrinde olduğu gibi süslenip çıkmayın. Namazı kılın, zekatı verin. Allah ve Resulü'ne itaat edin. Ey ehli beyt! Allah sizden kiri gidermek ve sizi tertemiz, pampak yapmak istiyor. - ahzab 33 -

ayette ehli beyt dese de hitab hususi isede hüküm umumidir. Yani deminden beri aktardıgımıza gore bu hitap evinde otur emri sadece ezvacı tahirata has degil tum musluman hanımlara emirdir

imam ebu bekir el cessas rahimehullah tefsirinde şöyle yazmakta: evlerinizde oturun kavli : sevda binti zimaa ya şöyle denildi : kadınların evden çıkması hakkında ne dersin? vallahi haccetseydim umre yapsaydım sonra allah bana evimde oturmayı emretseydi vallahi oradan sadece cenazem çıkardı

evinizde oturun kavli hanımların zaruret haricinde evlerinde oturmalarına dalalet etmektedir

mucahidden şu rivayet edilmiştir ilk cahiliye kadınları gibi dolaşmayın sokaklarda kavli hakkında : cahiliye kadınları sokaklarda kırıtarak cilveli olarak yürüyorlardı.

bütün bu emirler ezvacı tahirata hitab gibi gorunsede esasta tüm mümin hanımlara yoneliktir - ahkamul kur'an 3/359 -

mevdudi rahimehullah hicab isimli eserinde soyle yazmaktadır : musluman kadının makeanı ve oturacagı yer evidir. zarurat haricinde dışarı çıkmamalıdır. bu zaruret halinde çıktıgında ise erkeklerle mecburiyet haricinde konuşmamalı sesini yukseltmemeli ve guzelleştirmemeli ve islami ortunmeye riayet etmelidir. guzelliklerini zinetlerini gizlemelidir

eski mısır müftüsü muhammed mahluf merhum ise bu ayet hakkında söyle demektedir. yani kadının akraba ziyareti ilaç alımı ana baba ziyareti dışında dışarı çıkmamasıdır - safvetul beyan -

demekki islamda asl olan kadınların evlerinde oturmaları zaruret harici dışarı çıkmamaları çıktıklarında ise islami ortunme ile örtünmeleridir

2 - hadisi şeriflerden deliller

ثبت في السنة من حديث عبد الله بن مسعود رضي الله عنه عن النبي صلى الله عليه وسلم قال : " المرأة عورة فإذا خرجت استشرفها الشيطان..."رواه الترمذي(117) وابن خزيمة(1685) وابن حبان (5598،5599 ) وغيرهم.

efendimiz şöyle buyuruyor : kadın avrettir - ibni hibban , tirmizi

bu hadis bize kadının bütün vücudunun avret oldugunu yani yabancılara karşı açılmasının haram oldugunu gösterir. kadının saçı yüzü her yeri avrettir.

Mü'minlerin annesi Âişe radıyallahu anha'dan dedi ki: "Bizler Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem ile birlikte ihramda bulunuyor iken kafileler yanımızdan geçip giderdi. Bizim hizamıza geldiklerinde bizden herhangi bir kadın cilbâbını başından yüzü üzerine sarkıtırdı, yanımızdan geçip gittiler mi onu açardık."

Bu hadisi Ahmed, Ebu Davud, İbn Mace, Darakutnî ve Beyhakî rivayet etmiştir.

Ebu Bekr'in kızı Esmâ radıyallahu anha'dan dedi ki: "Bizler erkeklere karşı yüzlerimizi örterdik. Bundan önce de ihramlı iken saçlarımızı tarardık."

Hadisi İbn Huzeyme ve Hakim rivayet etmiş olup, Hakim: Bu Buhari ve Müslim'in şartına göre sahih bir hadistir demiş, Zehebi de bu hususta ona muvafakat etmiştir.

Mü'minlerin annesi Âişe radıyallahu anha'dan dedi ki: "Allah ilk muhacir hanımlarına rahmetini ihsan etsin! "Başörtülerini yakalarının üstüne salsınlar" buyruğu nâzil olunca onlar çarşaflarını yardılar ve onunla örtündüler."

Bu hadisi Buhari, Ebu Davud, Tirmizi, Tefsir'inde İbn Cerir, Hakim, Beyhakî ve başkaları rivayet etmiştir.

Hafız İbn Hacer -Allah'ın rahmeti üzerine olsun- Fethu'l-Bâri, (VIII,490) da şunları söylemektedir: "onunla örtündüler" lafzı yüzlerini örttüler anlamındadır.

Aişe radıyallahu anha'nın İfk hadisesi ile ilgili hadisinde şu ifadeler yer almaktadır: "Safvan hicab emrinden önce beni görüyordu, ben onun beni teşhis etmesi üzerine, istircâı (innâ lillah ve innâ ileyhi râciûn demesi) üzerine uyandım. Hemen ona karşı cilbâbımla yüzümü örttüm."

Bu hadisin sahih olduğu üzerinde ittifak vardır (Buhari ve Müslim tarafından rivayet edilmiştir.)

İbn Ömer radıyallahu anhuma'dan; dedi ki: Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem şöyle buyurdu:

"Her kim büyüklenerek elbisesini sürükleyecek olursa kıyamet gününde Allah ona bakmayacaktır." Umm Seleme bunun üzerine şöyle sordu:

"Peki, ya kadınlar elbiselerinin alt taraflarını ne yapacaklar?" Peygamber sallallahu aleyhi vesellem şöyle buyurdu:

"Bir karış gevşek tutarlar." Umm Seleme:

"O vakit ayakları görünür", deyince Peygamber şöyle buyurdu:

"Bu sefer bir zîra kadar gevşek tutarlar ve bundan fazla gevşetmezler"

Hadisi Ahmed, Sünen sahipleri ve başkaları rivayet etmiş olup Tirmizi: Hasen sahih bir hadistir, demiştir.

Bu hadis iki bakımdan delil olarak gösterilebilir:

a- Kadın kendisine yabancı olan kimseye karşı bütünüyle avrettir. Buna delil Peygamber Efendimizin ayakların örtülmesini emretmesi ve bu önemli maksat dolayısıyla elbiselerini ve cilbâblarını sürüklemelerinin haram oluşundan, kadınların istisna edilmesidir.

b- Bedenin tamamının örtülmesinin vacib oluşunun delâleti ise kıyasa göre öncelikle (kıyas-ı evlâ) sözkonusudur. Mesela, yüzün çekiciliği ayaklardan daha ileridir. O halde yüzün örtülmesi ayakların örtülmesine göre daha bir vaciptir. Daha önemsiz olanın örtülmesi emredilirken daha çekici ve fitneye düşürücü olan bölümün açık bırakılmasını istemek, herşeyi bilen herşeyden haberdar olan Allah'ın hikmetine uygun değildir.

bunca hadisten anlaşılan şey sahabiye hanımların yüzlerini örttükleridir

islamiyet kemale ermiş bir dindir. Mükemmeldir. Hakkında ayet hadis bulunan ulemanın sözleri belli olan mezheblerin görüşleri belli olan meseleler hakkında artık kadının tüm vucudunu ve yuzunu kapatmasının farz oldugu belli olmuştur. Bu saatten sonra buna itiraz eden insanların müslüman oldugu düşünülemez. Yüzü açmak vücudu açmak helaldir diyen insan bukadar ayet ve hadisi inkar ettiginden kafir olmuştur.

Mecellede bir kaide var mevaridi nasda içtihada mesağ yoktur – madde 14 – yani bize kadar gelen ve hükmü bariz olan ayet ve hadisler hakkında artık içithada luzum yoktur. Oyuzden lutfen bu yazımızı okuyanlarda artık ellerini vicdanlarına koysunlar ve allah ve resulunun hukmettigi şeyde semi'na ve ata'na işittik itaat ettik desinler

şimdi gelelim hicab ile alakalı bazı meselelere :

bukadar ayet ve hadise rağmen her yerini açıp ta okula gidenler mutlak surette haram işliyor ve sathı arzda fuhuş işliyorlar. Bu insanların kadın erkek karışık ögretim kurumlarında yarı çıplak okumalarına 114 kitapta cevaz yok. Siz açılın okula girin bu caizdir diyen bazı hocalar ise islam hakkında delilsiz konuşan cahillerdir. Onlara uyanlar dahada cahildir. Cunku islamın kaynakları ne diyor naklettik. Bunları okumayan arastırmayan insan gerçekten cahildir

gene kadın erkek karısık okumak ve bir kadının sacını yuzunu açarak islami tesettüre aykırı okumasıda haramdır.

beni suana kadar dinlemis olan bayanlardan (bacilarimdan) rica ediyorum lütfen islamın emrettiği şekilde örtünün. Dünyanın üç günlük menfaatleri için allahın emirlerine isyan etmeyin.

Ve ahirud daveana en elhamdulillahi rabbil alemin

İslam adına kendilerine ümit bağladığınız, bir beklenti içinde olduğunuz, gözlerine baktığınız iki üç kişinin bir araya gelip sohbet ettiklerini görseniz, haklı olarak şöyle bir tahminde bulunursunuz: “Bu muhteremler şu anda İslami bir konuyu ele almış olmalılar veya Müslümanların çok önemli meselelerinden birini konuşuyor olmalılar.” Fakat yanlarına vardığınızda bu kişilerin hiç de öyle yapmadıklarını, aksine hararetli bir şekilde çek, senet, döviz kuru, enflasyon, ücretler, fiyatlar ve benzer şeyleri konuştuklarına, bu konuların dışına çıkmadıklarına şahit olsanız, sizde nasıl bir etki bırakırdı?

Müslüman’ca bir görünüme sahip, yüzüne baktığınızda kalbinizi güzel bir neşenin bürüdüğü bir kişinin yanına vardığınızda, size durmadan otomobilden konuştuğunu, markalardan, modellerden, özelliklerinden, otomobillerin konforundan, hızından, fiyatından vs. söz ettiğini, kafayı hep otomobile takmış olduğunu görseniz, bu duruma ne derdiniz?

Hep erkeklere haksızlık etmeyelim, biraz da bayanlardan misal verelim; kendisini görür görmez Allah Teala’yı hatırladığımız mükemmelce örtünmüş bir bayanın karşısındakine hep elbiseden, kumaştan, kıyafetten, markalardan, ev eşyalarından, perdelerden, koltuk takımlarından, mutfak eşyalarından söz ettiğini, başka bir konuya girmediğini, sözü döndürüp dolaştırıp bunlar üzerine getirdiğini düşünün…

Şahit olduğunuz bu tür sahneler varsa gözünüzün önüne getirmeye çalışın. Bu kişilerin o esnada sizin yanınızdaki değerlerinin, kıymetlerinin ne olduğunu şöyle bir ölçüverin. Gözünüzde küçülüyorlar öyle değil mi? Gerçekten küçülüyorlar. Basitleşiyorlar, adeta bir hiç oluyorlar öyle değil mi?

Şahsen beni çok etkileyen Rasûlullah (s.a.v) Efendimizin şu hadis-i şerifini daha iyi anlatabilmek için böyle bir giriş yapmayı gerekli gördüm.

Ramuz’ul Ehadis ve İbni Ebî Dünya kaydetmiş, buyuruyor ki:

"Ümmetim dünyaya ta'zim ettiği, (dünyaya önem verip gözünde, gönlünde büyüttüğü) zaman kendisinden İslam’ın heybeti çekilip alınır. Emr-i bil ma'ruf ve nehy-i anil münkeri terk ettiği zaman da vahyin bereketinden mahrum bırakılır. Birbirine sövmeye başladıklarında da Allah Teala'nın gözünden düşer."

Hadis-i şerifi şerh eden Ahmed Ziyaüddin Gümüşhanevi, "Bir kalpte hem Allah'a ta'zîm hem de dünyaya ta'zîmin aynı anda bulunamayacağı"na dair nakiller yapıyor.

Bu sorunumuzu dile getiren, yani ümmeti izzete ve zillete götüren sebepleri dile getiren benzer birçok rivayetler hadis külliyatında mevcuttur.

Bugün, ümmetin en başta gelen problemlerinden birisinin bu olduğuna inanıyorum. "İslam’ın heybetini kaybetmek"
İslam’ın mehabetini, İslam’ın heybetini kaybetmek. Kaybetmek değil, belki de baştan beri hiç sahip olamamak, elde edememek, İslam’ın heybetiyle donanamamak..

Dünyayı gözümüzde ve gönlümüzde büyütme işini, dilimizde ve gündemimizden düşürmeme işini bir adım daha ileri götürdüğümüzü düşünelim; yani dünya için bir birimize düştüğümüzü, ufacık bir dünyalık elde etmek için veya elde ettiğimizi kaçırmamak için çekiştiğimizi, nizalaştığımızı, mahkemelere düştüğümüzü düşünün. Ve bir de bütün bunları yapan kişilerin, İslam adına bulunduğu çevrede kendisine ümit bağlanan, böyle şeylerin kendilerinden asla beklenmeyen kişiler olduğunu düşünelim. Rasûlullah Aleyhisselam’ın bu teşhisi nasıl da oturuveriyor yerine, ne müthiş bir tesbit! “İslamın heybeti çekilip alınır.” Böylesi bir çekişme çocuklarımız arasında vuku bulduğunda bile, yaşı büyük olanına yakıştıramayız, hemen paylayıveririz; “Aaa, oldu mu hiç, sana yakıştı mı hiç? Kardeşin küçük, ver ona…” demez miyiz? Ve gerçekten yaşı büyük olanı ayıplayıp veririz öyle değil mi? İşte. Çevresinde iyi bilinen, örnek alınan, taklit edilen Müslümanlara da böylesi pozisyonlar hiç mi hiç yakışmıyor? Küçülüyor, küçülüyor, basitleşiyor ve Allah Teala ondan İslam’ın heybetini çekip alıveriyor. Olanca himmetini dünyaya yöneltenler, Müslümanlıklarına rağmen İslâmî heybet adına sıfırlanmaktadırlar.

Günümüz dünyasında çoğu zaman dışımızdakilerin bizi muhatap almayışlarının, düşmanlarımızın gözünde bir şey ifade edemeyişimizin sebebi, bazılarımızın iddia ettiği gibi, dünyevi güce kuvvete ve birtakım imkânlara sahip olamamak değil, dünyaya ta'zîm ettiğimizden dolayı İslam’ın heybetinin bizden alınmış olmasıdır.

Nedir bu “İslam’ın Heybeti?” Günümüzdeki tabiriyle, karizmatik bir görünüm mü, kendi kendimize basit bir kasıntı mı? Elbette hayır. Rasûl-i Ekrem (s.a.v) Efendimiz Allah Teala'nın kendisine lütfettiği özellikleri sayarken "Bir aylık mesafeden düşmanlarımın kalbine benim korkum salınmıştır" buyuruyor. Zannedersem İslam’ın heybetinin ne olduğunu birazcık buradan öğrenebiliriz.

Bu heybetin nasıl elde edileceği, kaybediliş sebebinin belirtildiği hadisi şerif de mevcuttur: Dünyaya değer vermemek, dünyayı gözümüzde ve gönlümüzde küçültmek. Dünyayı gözümüzde ve gönlümüzde küçültebilmenin yolu da, Allah Teala ile ciddi bir beraberlik, sağlıklı bir rabıtadır. Allah’ı ve ahiret gününü sahih bir şekilde gündemde tutmaktır. İzzetli olabilmenin ve izzetli kalabilmenin biricik yolu, Aziz olanla birlikte olabilmektir. İzzetli olmak, İslam’ın heybetiyle, mehabetiyle ayakta olmak demektir.

Müslümanlar ne edip edip İslam’ın heybetini kazanmalıdırlar, bu heybetle donanmalıdırlar.

Fakat "Allah'tan korkan, ahireti hiç unutmayan insan" portresi toplumumuzda nedense yanlış bir imaj olarak tahayyül edilmektedir. Karıncayı ezmeyen, kimsenin tavuğuna kışt demeyen bir tip tahayyül edilmektedir nedense. Hâlbuki Kerim olan Kitap’ta çizilen “Allah’tan korkan insan” tipi hiç de öyle bir tip değildir:

“İnsanlardan değil Benden korkun” (Maide:3), "Onlardan korkuyor musunuz? Korkulmaya layık olan Allah'tır eğer iman etmişseniz” (Tevbe:13) gibi ayeti kerimeler dikkate alınırsa, "Allah'tan korkan insan" tiplemesinin aslında üçüncü şahısları, yani kâfirleri ilgilendirmesi gerektiği daha iyi anlaşılır.